Besloten we de vorige keer onze woordstudie met de opmerking dat zalving voor de vastende een vreugdevolle en feestelijke aangelegenheid is voor de anderen en voor de vastende zelf. Deze keer gaan we kijken, hoe zalving in het NT werd gebruikt als eerbewijs, het woord αλειφο in deze context komen we in de volgende passage's tegen:

• αλειψασα
  Johannes 11:2 (Maria nu was degene, die den Heere gezalfd heeft met zalf, en Zijn voeten afgedroogd heeft met haar haren; welker broeder Lazarus krank was.)
• αλειψωσιν
  Markus 16:1 En als de sabbat voorbijgegaan was, hadden Maria Magdalena, en Maria, de moeder van Jakobus, en Salome specerijen gekocht, opdat zij kwamen en Hem zalfden.
• ηλειφεν
  Lukas 7:38 En staande achter Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten nat te maken met tranen, en zij droogde ze af met het haar van haar hoofd, en kuste Zijn voeten, en zalfde ze met de zalf.
• ηλειψας
  Lukas 7:46 Met olie hebt gij Mijn hoofd niet gezalfd; maar deze heeft Mijn voeten met zalf gezalfd.
• ηλειψεν
  Lukas 7:46 Met olie hebt gij Mijn hoofd niet gezalfd; maar deze heeft Mijn voeten met zalf gezalfd.
  Johannes 12:3 Maria dan, genomen hebbende een pond zalf van onvervalsten, zeer kostelijken nardus, heeft de voeten van Jezus gezalfd, en met haar haren Zijn voeten afgedroogd; en het huis werd vervuld van den reuk der zalf.

• Encyclopeaedia Judaica, Vol 3, p. 27-31
• Jewish Ecyclopedia, "Anointing" www.jewishencyclopedia.com
• TWNT Vol. 1 p.230-232

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij