„Kerstmis is het feest van de geboorte van het kind dat hoop geeft en licht doet schijnen in een donkere wereld. Dat licht kan ook duisternis in harten van mensen verdrijven. Het bijzondere van het kerstkind is dat het ons allen kan ontroeren en met vreugde vervullen. Samen beleven wij gevoelens van dankbaarheid in de viering van het kerstfeest. Dan beseffen wij wat waardevol is in het bestaan." aldus de kersttoespraak van onze koningin.

Echter in de wereld zien we een andere boodschap: Kerstbomen die "feestdagbomen" heten en kerstversiering die "groenversiering" heet, de conservatieve christenen in de VS nemen het niet meer. Ze spannen processen in en organiseren boycots. In de Verenigde Staten is de verzoenende sfeer die Kerstmis zou moeten kenmerken is ver zoek. Volgens de koningin "wordt in onze wereld de maatschappelijke samenhang bedreigd door spanningen tussen bevolkingsgroepen." In Israel zien we dan ook de Kassam raketten door de lucht vliegen. En in ons eigen landje moeten we opletten of we geen loslopende pakketjes zien in de trein, de metro of op het station.

Het is Kerstmis. Het feest van de geboorte van Christus. Feest van de vrede op aarde. "In wanhoop zoeken velen eveneens vertroosting bij God. In de band met de Schepper van het leven vinden zij een bron van bezieling." zegt de koningin en vervolgt met "Woorden als ”Gode zij dank!” maar ook ”Allah zij geprezen!” verwijzen naar een godsvertrouwen dat een aloud gevoel van eerbied en geborgenheid uitdrukt."

Toch vraag ik me af waarom de koningin dan niet verwees naar "het kind dat hoop geeft", naar Christus die stierf voor ons en daardoor "het licht doet schijnen", het is verworden tot een kind, zonder naam. En hoe kunnen de "spanningen tussen bevolkingsgroepen" (”Allah zij geprezen!”) worden opgelost, als niet wordt verwezen naar de Boodschap van dit Kind dat Vrede bracht (”Gode zij dank!”). Als de kerken juist op Kerstmis open zijn in plaats van worden gesloten. Waar in kerken theologen hun eigen professie verloochenen door te stellen dat het allemaal een mythe is.

Het is Kerstmis. Het feest van de geboorte van Christus. Feest van de vrede op aarde. Echter zonder de "kerst" missen we dan niet iets? Is het alleen nog maar een mythe? Is er daarom zo weinig vrede? Omdat de kern van dit alles verwijderd is?

Durven we op zoek te gaan naar die zaken die "het leven uittillen boven het banale van alledag"? Durven we net als de herders onze "schaapjes op het droge" achter te laten? Durven we, net als de wijzen, weer op zoek te gaan naar het Kind dat de vrede brengt?

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij