Enkele dagen voor het Pascha werd Jezus en Zijn discipelen uitgenodigd door een zekere Simon de Melaatse (Mat 26:6; Mark 14:3), die zeer waarschijnlijk een Farizeër was (Luk 7:36), voor een etentje. Het is niet duidelijk of dit nou in het huis was van deze Simon of dat hij ze uitnodigde in het restaurantje van Lazarus (Joh 12). In ieder geval alle 4 de evangelisten hadden het over dezelfde gelegenheid, daar alle vier verhalen over de uitzonderlijke gebeurtenis die tijdens dit etentje voorviel.

Plotseling verschijnt er een vrouw die, zoals Lukas vermeldt, in de stad als een zondares bekend stond (Luk 7:37). Als in de Bijbel op zo'n manier over een vrouw geschreven wordt, dan is dat om aan te duiden dat ze het op seksueel gebied niet zo nauw nam. Nu kwam dat in die tijd vaker voor dat vrouwen in dit soort eetgelegenheden niet alleen eten en drinken in de aanbieding hadden (vergl. Ook Rachab in Jozua 2). De evangelist Johannes stelt dat het Maria, de zuster van Lazarus en Martha was en windt er dus geen doekjes om. Deze Maria huilt erbarmelijk, zoals alleen vrouwen in het Oosten kunnen, en haar tranen vallen op Jezus voeten die ze daarna droogt met haar lange haren.

Terwijl de tafelgenoten nog niet van hun verbijstering zij bijgekomen, pakt ze een schitterende albasten kruik die gevuld is met de kostbare nardismirre. Ze giet de gehele inhoud (een halve liter!) uit over Jezus en de geur verspreid zich door het gehele huis (Joh 12:3). Dan wordt het voor de omstanders te veel, wat een schandelijk gedrag en dan die verspilling van de kostbare mirre. Niemand heeft aandacht voor de emotionele ontlading die er achter dit grootse gebaar van Maria schuilging. Iedereen sprak schande over het verspilde kapitaal.

Die olie vertegenwoordigde een gigantisch kapitaal, namelijk 300 shillingen, of omgerekend ruim € 15.000,-- dat is het salaris van het hedendaagse minimum inkomen. Blijkbaar had ze haar geld belegd in parfum en in dat geval was de Indische nardusmirre een perfecte keus geweest. Al eerder hadden we behandeld dat een joodse vrouw tot een tiende van haar jaarinkomen mocht besteden aan cosmetica en parfumeriën, in dat geval moest ze een rijke vrouw zijn geweest, dat ze zoveel opzij kon leggen. Ook is het mogelijk dat ze via deze daad alles wat ze (financieël) bezat gaf.

We kunnen ons afvragen wat haar bezielde. Was het een gebaar van dankbaarheid voor de eerste man in haar leven die haar op een hoger niveau had geplaatst dan eten, drinken en seks? Was het misschien een uiting van spijt of schuld voor alles wat er in haar leven was misgegaan? Of was het omdat ze met vrouwelijke intuïtie het onafwendbare drama van Christus voelde aankomen? We weten het niet, Jezus was de enige die begreep wat er gebeurde en zei 'Laat haar begaan, ze heeft dit gedaan voor de dag van Mijn begrafenis' (Mark 14:8).

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij