Van Johannes de Doper lezen we dat hij sprinkhanen at met wilde honing (Mat. 3:4; Mark. 1:6). Volgens de Mozïsche wetten golden sprinkhanen niet als onreine dieren (Lev. 11:22) en het eten van sprinkhanen was dus toegestaan.

Ook tegenwoordig worden ze nog gegeten en hier en daar zijn ze zelfs in de "betere" delicatesse winkel te koop. In de dagen van Johannes de Doper werden ze over het algemeen als toespijs gegeten en met wijn besprenkeld om ze aanlokkelijker te maken. Over het algemeen werden de sprinkhanen het meest gegeten door arme mensen in schrale, onvruchtbare streken, waar niet zoveel ander voedsel te krijgen was. En verder in omstandigheden, dat de oogst door de sprinkhanen of door droogte geheel of gedeeltelijk was mislukt. In het geval van Johannes, zal het ook een teken zijn geweest van een sober en ingetogen leven.

Voor de liefhebbers onder ons vond ik in het boek van I. Snoek 'In Bethlehem en Nazareth' een viertal recepten hoe sprinkhanen genuttigd kunnen worden:

1. Men eet ze rauw, alleen ontdaan van de vleugels. De dieren kunnen het beste vroeg in de morgen worden gevangen, wanneer ze nog door de koude verstijfd zijn.
2. Men kan ze koken, door een dichtgenaaide zak vol sprinkhanen in water te doen waaraan wat zout is teogevoegd. Na het koken worden ze gedroogd in de zon en daarna opnieuw in de zak gedaan. Ze kunnen nu lang bewaard. Wil men ze gebruiken, dan worden ze in een mortier gestampt en met zout en gesmolten boter (of honing) klaar gemaakt voor gebruik.
3. Het is ook mogelijk ze te roosteren, dit gebeurt in een diepe kuil, waarin men een vuurtje stookt. Als er alleen nog maar gloeiende kolen zijn overgebleven, worden de sprinkhanen daarop geworpen. Geroosterd kunnen ze nu ook bewaard worden en volgens de vorige methode verder worden bereid.
4. Men droogt de sprinkhanen, na vleugels en poten en soms ook de ingewanden verwijderd te hebben, waarna men ze zout en tenslotte maalt en tot brood verwerkt. Dit brood smaakt wat bitter en doet volgens sommige denken aan garnalen. Er wordt daarom wel honing teogevoegd of er bij gegeten.

Lees ook Rabbi Nosson Slifkin, The Feast of Delights, over zijn ervaringen met het eten van sprinkhanen.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij