De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden der jonge leeuwen worden verbroken. De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens oudachtigen leeuws worden verstrooid.

De leeuw welke in de Bijbel wordt bedoeld is niet de Afrikaanse leeuw maar zijn bijna uitgestorven soortgenoot de Perzische of Aziatische leeuw (Panthera leo persica). In de Bijbel wordt deze verschillende keren genoemd en dan niet onder een naam, maar onder wel zes verschillende. De belangrijkheid van deze namen mag dan misschien verloren zijn gegaan in de vertaling, maar iedere naam heeft zijn eigen betekenis. Het zijn de (jonge) leeuw אַ֭רְיֵה ('aryeh), de sterke leeuw אריאל (ariy'el), de felle leeuw שָׁ֑חַל (shachal), de welp of jonge leeuw כְּפִיר (k'fir), de oude leeuw לַ֭יִשׁ (layish), de volwassen leeuw לָבִיא of leeuwin לְבִיָא (labiy').


In de hierboven genoemde tekst gebruikt de schrijver in twee regels al vijf verschillende bewoordingen. Dit geeft aan dat de leeuw niet alleen in troosteloze woestijnen voorkwam maar in het gehele land. Naast de vele plaatsen in de Bijbel waar dit dier wordt genoemd zijn er ook verslagen van confrontaties van deze koning der dieren met de mens.

Het meest bekend is natuurlijk het avontuur van de richter Simson, die op weg naar zijn Filistijnse bruid, een jonge leeuw (כְּפִ֣יר אֲרָיֹ֔ות) tegenkwam in een van de wijngaarden van Thimnath (Richt 14:5ev). Dit moet een bijna een volwassen dier zijn geweest, anders was zijn moeder in de nabijheid geweest wat een geheel andere strijd had kunnen opleveren. Een andere bekende geschiedenis is die van David (1 Samuel 17: 34-36) welke een leeuw bij zijn manen greep en hem als slaande doodde. Geen wonder dat toen David eenmaal koning was hij een van zijn helden Benaiah (2 Samuel 23: 20) onderscheidde, niet alleen omdat hij 2 leeuwen in het gebergte van Moab doodde, maar vanwege zijn moed om in een kuil te springen, en dan nog wel in de sneeuwtijd, om daar een leeuw te doodden.

De oplettende lezer zal zijn opgevallen, dat hier steeds sprake is van één leeuw, terwijl we in documentaires zien dat leeuwen altijd in groepen leven. Dit klopt daar de Perzische leeuw alleen leeft, behalve dan in de paartijd wanneer een mannetje zich laat omringen door twee of drie leeuwinnen. Hoe gevaarlijk deze dieren waren blijkt uit een andere geschiedenis in 1 Koningen 13 waar wordt verhaald hoe een profeet wordt gedood door een leeuw als straf van God, omdat hij niet gehoorzaamd had. We spreken hier van een dichtbevolkt gebied. Iets verder lezen we in 2 Koningen 17: 24-28 hoe kolonisten uit Assyrië worden aangevallen en gedood door leeuwen.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij