‹ Jozua's lange dag — Jozua's lange dag (3) ›
Jozua's lange dag (2)
Gepubliceerd op 27-06-2006

In Jozua 10 lezen we over de veldslag bij Gibeon tussen de Joden en de Amorieten. Prof. Dr. Claude Marriotine heeft hier de afgelopen dagen reeds aandacht aan besteed, zie mijn eerdere artikel hierover. Ik wil nu in een korte reeks artikelen de (mogelijke) meteorologische en misschien astronomische gebeurtenissen tijdens deze veldslag behandelen.

Als achtergrond van deze oorlog lezen we dat in de buurt van Beth-Horon "wierp de HEERE grote stenen op hen van den hagel, tot Azeka toe, dat zij [=de Amorieten] stierven" (Joz 10:11), iets verder lezen we dat Jozua bidt "Zon, sta stil te Gibeon, en gij, maan, in het dal van Ajalon! En de zon stond stil, en de maan bleef staan, totdat zich het volk aan zijn vijanden gewroken had. Is dit niet geschreven in het boek des oprechten? De zon nu stondstil in het midden des hemels, en haastte niet onder te gaan omtrent een volkomen dag."

In de loop der tijd zijn verschillende hypotheses ontwikkeld rondom drie thema's die met deze geschiedenis te maken hebben:

  1. Als eerste is dit een echte hagelbui geweest of zijn deze hagelstenen meteorieten geweest.
  2. Heeft de zon en de maan echt stil gestaan, en zoja wat voor verklaring is hier dan voor.
  3. Als de zon (en de maan) een dag hebben stilgestaan, dan moet er in de geschiedenis een dag worden gemist, valt dit te berekenen.

Om met het laatste thema te beginnen, als de zon en de maan een dag hebben stilgestaan, valt dit te berekenen. Op internet zal men veel informatie hierover vinden, in veel van deze artikelen wordt vermeld dat sommige wetenschappers van de NASA de banen van verschillende planeten berekenden om zo de posities te bepalen van deze planeten in de toekomst. Op een gegeven moment ontdekten zij dat ze een "dag uit fase" liepen. Toevallig was er een geleerde die zich de passage van Jozua herinnerde en daarmee zou alles rechtgezet zijn.

Als we dit verhaal gaan controleren dan blijkt dat deze al bestond, zij het in een iets andere versie, voordat de NASA was opgericht. Dit verhaal komt (voor zover ik weet) voor het eerst voor bij een zekere Harry Rimmer die in zijn boek "The Harmony Of Science And Scripture" (1936) het volgende schreef (p. 281ev):
There is a book by Prof. C A Totten of Yale, written in 1890.... Professor Totten wrote of a fellow professor, an accomplished astronomer, who made the strange discovery that the earth was tweenty-four hours out of schedule! ... Prof. Totten challenged this man to investigate the question of the inspiration of the Bible. ... Some time later ... his colleague replied: "In the tenth chapter of Joshua, I found the missing twenty-four hours accounted for. Then I went back and checked up on my figures, and found that at the time of Joshua there were only 23 hours and 20 minutes lost." ... the astronomer ... read on until he came to the 38th chapter of the prophet Isaiah (Notitie:dit is de zelfde geschiedenis als in 2 Koningen 20).... So the accuracy of the book was established to the satisfaction of this exacting critic.

Deze Prof. Charles Adiel Lewis Totten was van 1889 tot 1892 werkzaam te Yale op de afdeling militaire wetenschappen en heeft inderdaad over dit onderwerp geschreven in zijn boek "Joshua's Long Day And The Dial Of Ahaz" (1890) de conclusies die hij trok waren de volgende:
We know from Daniel 9:27 and from various other passages (mostly in Revelation) that the public ministry of Jesus lasted three and a half years. Since He was crucified at the spring equinox, He must have begun to preach at the fall equinox. Since he began to preach when He was thirty years old, He must have been born at the fall equinox. Since the world was created 4000 years before He was born, the world was created on September 22, 4000 BC. Therefore this day must have been a Sunday. But calculating back using a calendar, we find that this date was a Monday. Therefore there is a missing 24 hours. Since 40 minutes of this are accounted for by the story in 2 Kings 20 (or Isaiah 38), we see that the "about a day" mentioned in Joshua 10 must account for the remaining 23 hours and 20 minutes. End of proof.

Wat opvalt is dat deze professor helemaal geen astronomische calculaties gebruikt. Later toen er steeds meer verwijzingen naar deze Totten werden gemaakt door mensen die wel wisten dat hij zich hier mee had bezig gehouden, maar niet wisten hoe hij deze berekeningen had gedaan, veronderstelden zij dat het dan wel om astronomische berekeningen moest gaan, tot uiteindelijk het verhaal zoals door Rimmer aangehaald was ontstaan.

Los van deze achtergrond, is er nog een andere reden om dit verhaal te geloven. Als de NASA werkelijk de posities van planeten wilde berekenen, dan zouden zij zich baseren op hedendaagse posities en controleerbare waarnemingen uit het recente verleden. Nu is het mogelijk om op basis van deze observaties de posities van planeten in het verleden te berekenen, echter dat zal nooit aanleiding geven dat er een dag mist. Op zijn hoogst zullen deze berekeningen op een bepaald moment de posities verkeerd aangeven. Immers een calculatie geeft alleen maar als resultaat de positie van een of meerdere planeten naar aanleiding van de ingegeven variabelen.

Deze berekeningen zullen dan ook nooit kunnen aangeven of "Jozua's lange dag" werkelijk heeft plaatsgevonden. Een volgende keer zal ik op de twee andere thema's ingaan.

Opgeslagen onder: Zonstilstand (Jozua), Jozua 10:12 en 13


Tags: Uncategorized
Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij

Hadderech