‹ Hebreeuws (9) — Tutankhamun's scarab ›
Jozua's lange dag (4)
Gepubliceerd op 30-06-2006

Een vorige keer hebben we besproken wat de hagel geweest kan zijn tijdens de slag bij Gibeon, in dit artikel wil ik dieper ingaan op de bekende passage:

Zon, sta stil te Gibeon, en gij, maan, in het dal van Ajalon!
En de zon stond stil, en de maan bleef staan, totdat zich het volk aan zijn vijanden gewroken had.

(Jozua 10:12-13)

Velen hebben zich afgevraagd wat met deze passage is bedoeld en hebben verschillende hypotheses bedacht.
  1. De rotatie van de Aarde om zijn as is tijdelijk gestopt, door een cosmische bijna botsing, waardoor het leek dat de Zon en Maan stil bleven staan;
  2. De Aarde ging door een cosmische bijna botsing in een andere baan om de Zon;
  3. Een zonsverduistering;
  4. Er wordt niet letterlijk gesproken over een stilstand, derhalve gaat het om iets anders.
Als we de boeken van Dr. Immanuel Velikovsky en Zecharia Sitchin lezen, dan zou deze stilstand daadwerkelijk gebeurd zijn doordat de planeet Venus uit de buitenste regionen langs de Aarde scheerde en uiteindelijk in haar huidige baan kwam. Door deze cosmische bijna botsing zou de Aarde tijdelijk gestopt zijn in haar rotatie om haar as. Als bewijsmateriaal halen ze verschillende legenden aan uit de gehele wereld, bijvoorbeeld: Azteekse legenden geven sterk de indruk, dat de piramiden van de Zon en de Maan gebouwd werden ter herinnering aan de dag, waarop de zon niet opkwam. Deze gebeurtenis in Amerika is opgetekend in de kronieken van Montesinos, die een dag beschrijven, waarop de zon in de Andes verstek liet gaan. Deze ongewonen gebeurtenis vond plaats in het derde jaar van de regering van de voor-Inca vorst Titu Yupanqui Pachacuti 11, toen "er twintig uur lang geen dageraad was". Sitchin heeft deze waarneming in exact 1391 v.Chr. gedateerd. Ook een zekere Sara L. Gardner heeft, in haar afstudeeropdracht aan de University of Arizona, gespeculeerd over deze tekst, zij suggereerde dat de opgerichte stenen te Tel Gezer in Israël een plaats is waar astronomische observaties werden gemaakt. Deze oprichting van de stenen zijn terg te dateren to 1600 v.Chr. en zouden te maken hebben met de tekst in Jozua. Wat opvalt is dat er al honderden jaren zitten tussen deze twee verhalen. Als we de overige legenden zouden bekijken dan blijkt dat een precieze datering zeer moeilijk is vast te stellen, omdat ook deze zeer afwijken in tijd.

Als we naar de fysieke gevolgen kijken van een stop in de rotatie van de Aarde dan blijkt dat er een aantal zeer grote bezwaren hangen aan deze theorie. Eerst een korte natuurkunde les: U rijdt in een auto met grote snelheid, plotseling moet u remmen, wat gebeurd er? U vliegt vooruit. Dit zelfde zou ook gebeuren als de Aarde plotseling in haar rotatie zou stoppen, alles wat los zit zou van zijn plaats bewegen. Het water in de zeeën zouden door deze krachten grote overstromingen veroorzaken, als het water van de Middellandse Zee zou richting Israël gaan. Hier is in de tekst van Jozua geen sprake van, ook wordt dit niet genoemd in de vele legenden die deze heren aanhalen. Enige mogelijke uitzondering zou een Egyptische hieroglyph zijn vertaald door Fernand Crombette, waarin sprake is van een overstroming in Egypte.

Als we kijken naar de tweede theorie dat de aarde door een cosmische botsing in een andere baan om de Zon zou gaan draaien, dan kunnen we dat vergelijken met een emmer vol water welke we in de rondte draaien, als we dit hard genoeg doen dan valt er geen water uit, en nu komt het leuke als we de emmer loslaten dan blijkt dat het water niet direct uit de emmer valt. Dat het water uiteindelijk wel er uitgaat komt omdat er andere objecten in de buurt zijn zoals een balk of de grond waarmee de emmer in botsing komt. Dit is een voorbeeld van de middelpuntvliedende kracht. Een ander bekend voorbeeld van de middelpuntvliedende kracht is de getijdenwerking op Aarde, welke ontstaat door de zwaartekracht invloeden van de Maan en de Zon. Als volgens deze theorie een derde lichaam in de buurt van de Aarde zou komen, dan is het inderdaad mogelijk dat door de grote krachten de Aarde in een andere baan zou worden gebracht, echter ook hier kleven een aantal bezwaren. Door de krachten die dit derde lichaam op de Aarde (en de Maan) zou uitoefenen, zouden er grote spanningen op de aardkorst ontstaan met als gevolg dat er aardbevingen en grote vulkaanuitbarstingen zouden ontstaan. Ook zouden we gevolgen zien in de de getijdenwerking, deze zouden veranderen door de invloed van dit derde lichaam, met alle gevolgen als overstromingen of juist het droogvallen van dien. Tot slot is er nog een ander probleem, als de Aarde in een andere baan om de Zon zou gaan draaien dan zou dit ook invloed hebben op de temperatuur. Hoe verder van de Zon hoe kouder. Daarnaast al zouden al deze problemen opgelost zijn, dan blijft er nog een probleem over, in de observaties van de afgelopen eeuwen zouden we moeten merken dat er een verandering aanwezig was, bv. de rotatie van de Aarde zo moeten veranderen. Dit is niet geconstateerd.

De theorie dat het een zonsverduistering zou zijn is zeer onwaarschijnlijk, bij een zonsverduistering bevindt de Maan zich voor de Zon, terwijl we in de tekst lezen dat deze zich bijna tegenovergesteld van elkaar bevonden.

We kunnen ons afvragen, wat dan wel met deze zonstilstand wordt bedoeld. Prof. Dr. Claude Mariotini heeft reeds aangehaald dat vanuit het Hebreeuws ook een andere verklaring kan zijn, nl. dat Jozua helemaal niet vroeg of de Zon en de Maan stil moesten blijven staan, maar dat ze zich stil moesten houden. Met ander woorden, dat ze niet helderder moesten blijven schijnen, maar dat het Ajalon dal in duisternis moest blijven gehuld. Als dit waar is, dan wordt dit ondersteund door het eerder genoemde feit dat er een hagelstorm aanwezig was. De details hiervan hebben we eerder besproken en toen is aangegeven dat over het algemeen zo'n hagelbui niet langer dan een 30 minuten aanhoudt. Echter in sommige gevallen wil het dat de wolken zo dik zijn dat er een duisternis voor langere periode kan optreden. Een bekend voorbeeld is de "Grote duisternis van Nieuw Engeland" op 19 mei 1780, waarvoor tot op heden geen goede verklaring voor is gegeven. Uit verslagen van die dag bleek dat het zeer donker was en dat met slecht met veel kaarslicht iets kon lezen.

Als deze situatie zich ook voordeed bij Jozua, dan blijkt dat hij van deze storm en latere duisternis veel voordelen had. Als eerste werden de vijanden gedecimeerd door de hagelstenen, door de aanhoudende duisternis konden de vijanden niet onderscheiden of hun doden nu door de hagelstenen of door het leger van Jozua waren gevallen. Jozua maakt gebruik van deze verwarrende situatie en valt ze aan blijft ze achtervolgen. Deze taktiek is een zeer bekende, ook afgelopen week heeft het Israëlische leger nog gebruikt gemaakt door in de duisternis aan te vallen, door eerst alle lichtbronnen (ie. Energiecentrales) uit te schakelen.

Opgeslagen onder: Zonstilstand (Jozua), Duisternis, Jozua 10:12 en 13


Tags: Astronomie
Gerelateerde onderwerpen: Astronomie
Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij

KlussenKlussen