De bestudering van de hemel heeft al eeuwen lang plaatsgevonden. Alles werd geregistreerd in lijsten. Alle afwijkingen die men observeerde werden in aanvullende lijsten gezet. De knapste geleerden aller tijden werden door koningen dan wel andere regeringsleiders in dienst genomen om de sterren maar te observeren. Dit alles omdat men meende dat men in de hemel kon zien wat de toekomst zal brengen. Het gewone volk, volgde hun leiders na en ging in de oertijden te rade bij hun priesters, sjamanen en later huurde men horoscooptrekkers in om ook maar het belangrijkste wat er maar bestaat, te weten te komen nl. wat de toekomst zal brengen. Om de waarde van deze uitkomsten te verhogen, werden de sterren en planeten goden, wezens gelijk aan mensen, maar natuurlijk veel machtiger. Zij werden niet als natuurlijk gezien, maar bovennatuurlijk. Je had goede en slechte, maar het belangrijkste was, ze konden je de toekomst vertellen. En zo werd de mens, geschapen naar Gods beeld. De heerser over de vissen van de zee en over het gevogelte des hemels en over het vee en over de gehele aarde en over al het kruipend gedierte, dat over de aarde kruipt (Gen.1:26, 28) slaaf. De erfgenaam werd onmondig en hij verschilt in niets van de slaaf, al is hij ook erfgenaam van alles (Gal.4:1). En de reden? Paulus geeft hem heel duidelijk aan in vs. 3 van Galaten 4: "Zo bleven ook wij, zolang wij onmondig waren, onderworpen aan de wereldgeesten". Kenmerkend voor de mens is, dat hij erfgenaam kan zijn door Gods wil te volgen, toch in zijn slaaf zijn, een godenkind wil worden. Men denke hierbij aan Titus (een Romeins veroveraar welke in de eerste eeuw na Christus tegen de joden vocht), die zijn soldaten aanspoorde, door aan te halen dat een gedode soldaat tussen de sterren wordt geplaatst als geest.

Deze keer wil ik mijn gedachten laten gaan over wat, of liever gezegd wie, die wereldgeesten zijn. Ik legde al de link dat deze wereldgeesten te maken kunnen hebben met de sterrengoden. Ik constateerde dat in vroeger tijden er veel waarde werd gehecht aan deze sterrenhemel, echter ook tegenwoordig blijkt dat vele mensen zich nog door de sterrenhemel laten leiden. Men heeft er een (pseudo-)wetenschap van gemaakt: astrologie. Pseudo, omdat het niet echt is, een wetenschap omdat alles wat naar wetenschap riekt, objectief en dus betrouwbaar zou zijn. Maar is wetenschap wel betrouwbaar? Is een "wetenschap" als astrologie, een afgeleide van astronomie (omdat deze te objectief is!) welke uitgaat van veel vooronderstellingen, betrouwbaar? Of moeten we het, omdat de vele "bewijzen" welke worden aangevoerd EN worden afgevoerd omdat achteraf ze toch niet waar waren, niet zien als een verkapte vorm, van een sterreligie. Beoefenen zij, die maar weer iedere dag de horoscopen lezen en er naar handelen, niet astrolatrie.

De New Age-beweging komt hier duidelijk voor uit: het Vissen (= Pisces-) tijdperk loopt ten einde, we gaan nu langzamerhand het tijdperk van de Waterman (het Aquarius-tijdperk) binnen. Voor diegene die iets af weet van de precessie van de aarde, moge het duidelijk zien dat Vissen en Waterman tekens (of sterrenbeelden) zijn van de Dierenriem. De aarde draait eens per dag om zijn as, echter net als bij een tol, is deze draaiing niet perfect en slingert een klein beetje, deze slingering noemt men precessie. Een zo'n slingering duurt 24000 jaar, aangezien er 12 tekens in de Dierenriem zijn, is het logisch dat gemiddeld om de 2000 jaar de zon in een ander sterrenbeeld opkomt. Toen het christendom zijn opgang had, kwam de zon op 21 maart op in het sterrenbeeld Vissen, nu 2000 jaar later moet de zon op 21 maart in het sterrenbeeld Waterman opkomen. Dit is een wiskundig feit en heeft niets te maken met het begin van een nieuw tijdperk. Volgens de New Age beweging zal er een tijd komen van vrede, een onzin welke vergelijkbaar is met het lezen van een boek, als het boek uit is komt er vrede (Ik heb vele tientallen boeken gelezen en er is nog steeds geen vrede, of moet ik nu volgens dezelfde redenatie als bovengenoemde "geleerden" zeggen, dat als ik een boek uit heb er meer oorlog komt? Lariekoek!). Nu moet men overigens niet concluderen, dat er helemaal geen invloed bestaat tussen de kosmos en de aarde. De getijden, eb en vloed, ontstaan door de zwaartekrachtwerking van zon en maan. Zonnevlekken hebben invloed op het magneetveld van de aarde en kunnen hierdoor de kwaliteit van de radio-ontvangst storen. Uit het voorgaande blijkt dat ook heden er nog aan astrologie en astrolatrie wordt gedaan. Helaas ook door christenen, hoeveel mensen lezen niet de horoscoop in de krant of tijdschrift onder het mom: het kan toch geen kwaad? De apostel Johannes onderkent deze zaken en zegt "Geliefden, gelooft niet een iegelijke geest, maar beproeft de geesten, of zij uit God zijn; want vele valse profeten zijn uitgegaan in de wereld" (1 Joh 4:4). Als wij nu deze New Age beweging met hun astrologie beproeven, dan kunnen wij onder die "valse profeten", de zogenaamde geleerden verstaan, die horoscooptrekkers. En onder die geesten, de zogenaamde sterrengoden of zoals Paulus in Galaten zegt, de wereldgeesten. En moeten wij niet net als Paulus constateren "Dat in de periode, dat gij God niet kende, hebt gij afgoden gediend, die het in wezen niet zijn. Nu gij echter God heb leren kennen, ja meer nog door God gekend zijt, hoe kunt gij thans terugkeren tot die zwakke en armelijke wereldgeesten, waaraan gij u weder van meet aan dienstbaar wil maken?" (Gal 4:8ev).

In het Grieks staat voor wereldgeesten "Stoicheia tou Kosmou", letterlijk betekend dit, de fysische elementen van de tastbare wereld. In moderne vertalingen (o.a. GNB, RSV, NEB) gebruikt men vaak natuurkrachten, elemental spirits, stergoden. Dat het een astrologische betekenis is blijkt wel uit het vervolg van Paulus in vs. 10: "Dagen, maanden, vaste tijden en jaren neemt gij waar". De meeste commentaren geven er dan ook verwijzend naar vs.10 de betekenis aan als sterren, de tekens van de Zodiak of de astrologische elementen: aarde, lucht, vuur en water. Bekend zijn ook de kalendaria welke in die tijden werden gemaakt, vele zijn er gevonden bij de Dode Zeerollen, nodig voor de tempeldiensten en joodse feestdagen, alle gebaseerd overigens op een maankalender. Daarnaast, als men andere rollen doorleest, ziet men een verweving met de astrologie. Een goed voorbeeld is de Dode-Zeerol 4Q138, ook wel genoemd Brontologion. Hier wordt de beweging van de maan ten opzichte van de sterren vastgelegd, met af en toe opmerkingen tussen door in de stijl van: "Als het dondert op een dag dat de maan in Tweelingen staat, [dan komt er] angst en ellende, veroorzaakt door vreemdelingen. (tussen [ ] door de schrijver toegevoegd!) Al in het Oude Testament lezen we dat de Joden en hun buurvolken de Zon, Maan en sterren vereerden. Deze cultus is later onder enige koningen zelfs in Jeruzalem binnengedrongen. En de toenmalige profeten werden niet moe, hier tegen te keer te gaan.(Jes. 47:13-14; Jer. 8:1-2; Sef. 1:4-5). Bij bestudering van deze cultus blijkt dat de Joden deze steraanbidding van de Assyriers en Babyloniërs hadden overgenomen en dat men observaties maakte die ten dienste stonden van een bijgelovige verering van een aantal goede en slechte geesten, die met bepaalde sterren c.q. planeten of sterrenbeelden in verbinding stonden. Nu omvatte deze verering behalve van de zon en maan ook uit Venus en andere planeten. In Amos 5 vers 26 worden twee van deze stergoden bij name genoemd: Sikkoth, uw koning, en Kewan, uw stergod en betiteld als leugengoden (Am.2:4) welke reeds door hun vaderen werden nagelopen. Onder Kewan wordt dan ge?dentificeerd met de stergod/planeet Saturnus, terwijl onder Sikkoth of ook Saturnus wordt bedoeld of wat waarschijnlijker is een tent (zie de vergelijking met de tabernakel!) waar de beelden van de afgoden werden neergezet en waar vaak ook vrouwen zich ter prostitutie aanboden ter ere van de desbetreffende afgod (zie 2 Kon 17 vers 30: Sikkoth-Benoth = tent van de dochters). De Grieken vereerden deze "stoicheia tou kosmou" ook en schreven er de volgende planetaire krachten aan toe: de zon voorilluminatie, de Maan voor de onweerstaanbare verleidster, Mars voor kracht (de oorlogsgod), Mercurius voor wijsheid, Jupiter voor recht, Venus voor liefde en Saturnus voor vrede. De Maan, de Babylonische Molatta, of koningin van de hemel, wordt in Jeremia (44:17-19) aangehaald als waarschuwing voor de Joden. In 1 Kon. 11:5 en 33 wordt Ashtoreth, de koningin der sterren, vermoedelijk het sterrenbeeld Virgo als afgod aangehaald. Het is bekend dat in de tijd van na Christus geboorte deze observaties nog in gebruik waren in de scholen van Jabne en Tiberias. In de derde eeuw werd in de scholen van Nahardea en Sura de astronomie van Rabbi Samuel en Rabbi Adda verbreid, deze waren echter niet meer in het bezit van de precieze elementen, betreffende de beweging van de Zon en Maan, maar kenden wel de Metonische Cyclus van de Grieken. Uit bovenstaande bespreking blijkt dat de verering van de wereldgeesten, door de eeuwen heen is beoefend, niet alleen door de heidenen maar ook door de Joden en Christenen. Het is dan ook droevig dat hetgeen Paulus 1900 jaar geleden constateerde, ook heden nog actueel is. Wij mogen dan ook niet toegeven aan zijn klacht "Ik vrees, dat ik mij wellicht tevergeefs voor u ingespannen heb." (Gal. 4:11), maar moeten blijven beseffen "dat wij niet hebben ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen, maar gij hebt ontvangen de Geest van het zoonschap...Die Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Godszijn", "medeërfgenamen van Christus" (Rom. 8:15-17).

Opgeslagen onder: wereldgeesten, astrologie

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij