In Nederland is alles geordend, zelfs de tuinen van de Nederlanders zijn geordend. Planten worden in het gelid gezet, om te voorkomen dat er teveel gras gaat groeien veel stenen.

Zelf geniet ik altijd graag van mijn tuin, hoewel ik geen echte tuinierder ben. Ik ben dan ook wat tuinieren betreft echt een lui persoon. Planten in potten zijn aan mij niet besteed, daar ik stelselmatig vergeet ze water te geven. Het moge logisch zijn dat met deze hitte alle planten die in een pot zaten het loodje hebben gelegd. In mijn tuin groeien dan ook welig vele planten die niet strak in een border groeien en continue bezig zijn om hun groeigebied uit te breiden. Ook is het zo dat er regelmatig een nieuwe (soms onbekende) plant plotseling in de tuin opduikt, waar ik dan intens van kan genieten. Flora erbij om hem te determineren en dan vooral kijken waar deze plant in de buurt groeit. Mijn tuin is dan ook het tegenovergestelde dan veel Nederlandse tuinen.

Echter er is ook een andere kant aan deze gemakzuchtige houding van tuinieren, regelmatig duiken er planten op die we onder de noemer "onkruid" moeten categoriseren. De paardebloem (Taraxacum officinalis) is er zo een, erger is de brandnetel (Urtica dioica), welke vooral als ze nog heel jong zijn bijna niet zijn te onderscheiden van de dovenetel (Lamium album). Je geeft dit onkruid dan maar het voordeel op de twijfel. Ook de gewone raket (Sisymbrium officinale), is zo'n vervelende woekeraar. Op een gegeven moment is het dan zover, dat dit onkruid de andere bloemen gaan overwoekeren. Je moet oppassen dat je niet te dicht langs de border loopt of je hebt allerlei "brandwonden" van de brandnetel. Een aangenaam vertoeven in de tuin is er dan niet meer bij.

Op zo'n moment zit er niets anders op dan de tuinhandschoenen aan, en zeer resoluut al dit onkruid met wortel en al uit de tuin trekken, helaas kan het dan niet anders dat er af en toe ook een andere plant mee wordt uitgetrokken. Alles gaat in de GFT-kliko en het resultaat is er dan ook naar, hoewel het dan jammer is van de verschillende kale plekken waar eens de tijm, de dovenetel en al die mooie planten groeiden. Om te voorkomen dat de tuin binnen de korste keren weer vol onkruid zit, heb ik daarna ook nog eens de vele brandnetels die achter mijn tuin (op andermans grondgebied) groeiden er uitgetrokken. Maar het resultaat is er dan ook naar. De rest van het jaar kan ik met volle teugen genieten van een onkruidvrije tuin.

Deze tuinperikelen maken ook de Israëlis op dit moment door, hun land wordt bedreigd door het onkruid dat terrorisme heet. Ondergrondse tunnels geven de wortels van dit kwaad de mogelijkheid om Israël te overwoekeren met hun terreur, het zaad van de vele duizenden raketten landen op vele plaatsen en verwoesten vele mooie plaatsen. Op een gegeven moment blijkt dat deze terreur zeer militant wordt, een gedogen van de sabra's is er niet meer bij. Het kon dan ook niet anders dat op een gegeven moment dit onkruid vernietigd moet worden, dat hierbij burgerslachtoffers vallen (aan beide zijden!!) is zeer te betreuren. Maar om de toekomst van een land en zijn burgers veilig te stellen zijn dit soort harde acties soms nodig.

Zoals ik al zei, in Nederland is alles geordend, niet alleen de tuinen maar ook hun geweten. Echter dit rechtvaardigd niet de vele miljoenen die de afgelopen jaren richting deze terroristische groeperingen zijn doorgesluisd. Onkruid kan maar op één manier worden verwijderd…

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij