De vorige keer hebben we een start gemaakt met de Johannesbroodboom, deze keer gaan we kijken wat deze te maken heeft met de verloren zoon.

Waar de Johannesbroodboom wel wordt genoemd is in de gelijkenis van de verloren zoon (Luk. 15), die zijn hele hebben en houden verbraste. Toen hij niets meer had en er ook nog een hongersnood kwam kon hij een baantje krijgen, door bij een boer op de (onreine) varkens te passen. Overmant door de honger, wilde hij het varkensvoer eten, wat hem werd belet. Dit varkensvoer, ϰεράτιον keration waren de peulen van de Johannesbroodboom. Ook tegenwoor-dig worden nog regelmatig de peulen gebruikt als voedsel voor de dieren. Vermoedelijk dienden ze indertijd soms ook als voedsel voor de armen en vluchtelingen. Zo bestaat er in de Talmoed (Shabbat 33b) een verhaal van rabbi Shimeon Bar-Yochai die samen met zijn zoon naar een grot in het noorden van Israel vluchtten, toen de Romeinen de Joden verboden om nog langer de Torah te bestuderen. Zij hadden geen middelen van bestaan, maar er gebeurde een wonder en een Johannesbroodboom ontsprong in de grot, waarnaast een waterstroom ontstond. Zo overleefden rabbi Shimeon en zijn zoon 12 jaar in de grot.

Opgeslagen onder: Johannesbroodboom

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij