Na een uitleg waar de kinderdoop vandaan kwam, vandaag een overzicht van argumenten voor de kinder- en gezinsdoop:

1. Er is in de Bijbel sprake van één christelijke doop die staat in het teken van eenheid (Ef. 4: 1 t/m 6).
2. De doop wordt in de Bijbel bediend aan joden en heidenen die tot persoonlijk geloof in Jezus zijn gekomen en aan hun “huis”. Het begrip “huis” omvat het hele gezin plus eventuele slaven en hun kinderen (Gen. 45: 17-19, 2 Sam. 9: 2). Het “huis” volgt het gezinshoofd bij belangrijke beslissingen, bijv. Hand 16: 33 "hij liet zichzelf en al de zijnen terstond dopen" (Vgl. Hand. 16: 31: ‘Geloof [enkelvoud] in de Heer Jezus en u [enkelvoud] zult gered worden, u en uw huisgenoten.). Het woord “huis” duidt aan dat iedereen meetelt, dus ook de kleine kinderen. Een uitzondering op deze regel wordt daarom apart vermeld (1 Sam. 1: 21-22). De doop verbindt het “huis” met de Drie-enige God. (Zie Mat. 28:19 "in de naam" of beter: "naar de naam toe", "de naam binnen". Grieks: eis = naar; naar toe; naar binnen.) Vergelijk 1 Cor. 10: 2 waar staat dat alle Israëlieten in [= eis] Mozes werden gedoopt: door hun “doop” werden ze allemaal met Mozes als hun aanvoerder (=hoofd) verbonden. (Let echter op de waarschuwing in vs. 3-5!)
• Voor het begrip “huis” in het OT: Noach (Gen. 7: 13 en Hebr. 11: 7); Abraham (Gen. 17: 12-13); Aäron (Lev. 16: 6); Obed-Edom (2 Sam. 6:11); David (1 Kron. 17: 27); Zedekia (Jer. 38:17).
• Voor doop in huisverband in het NT (Hand. 16: 15; Hand. 16: 33; 1 Cor. 1: 16).
  
3. • Kinderen maken deel uit van het “huis” van gelovige ouders. Zij behoren daarom gedoopt te zijn (zie punt 2Ze zijn lid van het Lichaam van Christus en dus ook van de plaatselijke gemeente. De plaatselijke gemeente is immers een deel van het totale Lichaam van Christus!
     
   • Volgens de kerkvader Origenes (± 200 na Chr.) is de kinderdoop een traditie afkomstig van de apostelen.
     
4. Sterke nadruk op de doop in de betekenis van afwassing van zonden (Hand. 2:38; 22: 16; 1 Cor. 6:11):
   
   • In Adam hebben alle mensen gezondigd (Rom. 5:18) en daardoor wordt iedereen als zondaar geboren (Ps. 51:7). Ook baby’s hebben dus de afwassing van zonden (met name: de erfzonde) nodig.
     
   • Dit neemt niet weg dat kinderen van (een) gelovige ouder(s) heilig zijn (1 Cor. 7:14; Rom. 11: 16). Echter, ook de ouders zijn zondig en worden alleen - en steeds weer! - gereinigd door Jezus’ bloed (1 Joh. 1:7).
     
   • De doop duidt op de afwassing van de zonden door het bloed van Christus (Hebr. 10: 19-22) waardoor ook de kinderen in Christus rein zijn voor God.
     
5. Door de nadruk op de doop als afwassing van de zonden (met daarbij de belofte dat de Heilige Geest gegeven zal worden, Hand. 2:38!) bestaat er geen moeite met besprenkeling als alternatief voor onderdompeling. Immers:
   
   • Reiniging vindt volgens het OT ook via besprenging met water plaats (Ez. 36:25ev; Jes. 52:15).
     
   • Het Griekse woord voor dopen kan ook gewoon “wassen” betekenen (Luk. 11: 38).
     
   • In 1 Cor. 10: 2 wordt zelfs zonder water gedoopt: de Israëlieten trokken immers droog door de Schelfzee!
     
   • Reeds in de oud-christelijke kerk werd niet moeilijk gedaan over de vorm. Zo lezen we in “het onderwijs van de 12 apostelen” (± 90 na Chr.) dat in plaats van de doop in stromend water ook een driemalige overgieting over het hoofd in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest was toegestaan.
     
6. Voor “volwassenen” geldt: zonder persoonlijk geloof geen behoud: wie niet gelooft zal veroordeeld worden (Mark. 16:16; zie ook Joh. 3:18). Daarom is op latere leeftijd een vorm van openbare geloofsbelijdenis nodig. Zie 1 Tim. 6: 12 "en de goede belijdenis hebt afgelegd voor vele getuigen" (zie ook 2 Tim. 1: 5).
   

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij