In de laatste Uitdaging staat een artikel "Twintig procent gemeenten zingt illegaal liederen", waarin op en top wordt beredeneerd dat Buma rechten betaald moeten worden. Op zich is dit terecht daar de maker van een lied ook moet leven.

Echter één citaat viel me op: Toch krijgt La Rivière soms 'domme reacties', zoals "Deze liederen zijn ingegeven door de Heilige Geest, dus waarom zou ik betalen?" La Rivière: "Als de schrijver van het lied meende dat het auteursrecht bij de Heilige Geest ligt, dan had hij het lied niet bij Buma moeten aanmelden."

En hier komt bij mij het grote punt, ik heb liederen gezien waarvan verschillende al eeuwen ouder zijn dan Buma en toch staat daar het bekende (c) teken bij, met meestal de naam van een moderne uitgever. Psalmen worden bv. in een modern jasje gestoken en degenen die dit doen, zetten dan maar hun eigen naam als belanghebbende, daarbij vergetend dat niet zij die psalm hebben geschreven, maar bv. David (die overigens weer zo eerlijk was om bij veel liederen te vermelden dat hij de muziek weer van een ander lied had).

Geestelijke liederen is booming business, en de zakenwereld ziet dit ook in en maken daar dan ook grof gebruik van. Laat de kerken maar betalen, en daarbij vooral lettend op de mazen in de wet: voor samenzang mag geen geld worden gevraagd, maar als de organist de eerste regels van het lied eerst voorspeelt om de mensen op de melodie te wijzen, dan is dit plotseling een voorspel waarvoor betaald moet worden.

Ik pleit dan ook dat er voortaan liederen worden gezongen waar geen kopie rechten op zitten, die echt voor God worden gezongen zonder dat direct aan de Mammon betaald moet worden.

Update: zie ook artikel ND

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij