De liturgie van een kerkdienst is onafhankelijk van welke kerk dan ook bijna altijd het zelfde.
Naast de bekende votum en groet, worden er een paar liederen gezongen, afkondigingen gedaan, nog een paar liederen welke bij sommige (evangelische) kerken een aanbiddend karakter hebben en dan helemaal aan het eind de preek.

Heb daar de laatste tijd eens over nagedacht en kwam tot de conclusie dat de volgorde toch wel onlogisch is. We gaan naar de kerk, het huis van God, om daar de Heer te ontmoeten en niet andersom dat de Heer naar de kerk gaat om ons te ontmoeten (zoals in een bekend opwekkingslied). Als we vanuit deze visie de kerkdienst bezien, blijkt dat de liturgie die we volgen nogal de mens zijn gerelateerd:

Terwijl daarna pas de preek komt, ofwel wat vind God van ons.

Hierover nadenkend vroeg ik me af of het niet logischer is dat als we naar de kerk gaan om eerst te luisteren naar God en dat we daarna pas aanbiddings-liederen gaan zingen als antwoord op wat God tegen ons heeft gezegd, want hoe kunnen we nou zingen wat we van God vinden als we pas achteraf horen Wie Hij is. Het is belangrijk om te weten dat we bij God komen in de dienst en niet dat wij Hem uitnodigen bij onze dienst.

De laatste tijd zijn veel kerken aan het experimenteren met de liturgie, misschien goed om ook hierover eens na te denken.