In de hedendaagse politiek over Israël horen we regelmatig de kreet: "Land voor vrede...", waarbij het altijd gaat om land van Israël die aan andere mensen gegeven moet worden, die menen aanspraak daarop te maken. Dat deze kreet niet nieuw is, blijkt uit de geschiedenis van Jephta.

Iedereen denkt bij Jephta aan de "overijlde belofte" dat hij het eerste wat hij zag als hij naar huis ging zou offeren en toen het zover was hij als eerste zijn dochter zag. Minder bekend is dat Jephta door zijn halfbroers verstoten was en toen met een aantal andere vrijbuiters als een Robin de Hood geld stal van de rijken en verdeelde onder zijn eigen "arme" mannen. Ook wordt vaak aan voorbij gegaan, dat toen zijn geboorte dorp werd belaagd door de Ammonieten en zijn hulp werd ingeroepen, hij het eerst op een diplomatieke manier probeerde op te lossen.

We lezen dan in Richteren 10 vers 13 dat de koning van de Ammonieten reageert met "Geef mij het land in vrede terug". Het antwoord van Jephta zou verplichte literatuur moeten zijn van de hedendaagse Israëlische politici. Totaal niet onder de indruk van de oorlogszuchtige retoriek van de Ammonieten, baseert hij zich op feiten. Hij stelt niet alleen dat ze al meer dan 300 jaar daar woonden (vers 26), maar hij geeft ook aan hoe ze er toe zijn gekomen om dat land te veroveren. Tijdens de exodus trok het volk richting Kanaän en maakte verschillende omwegen (door de woestijn) om maar niet in oorlog te komen met de Moabieten en de Edomieten (die hen geen doorgang wilden verlenen). Toen ze in de buurt kwamen van de Amorieten en om doorgang vroegen verzamelde de koning van Sihon zijn troepen en viel de Israëlieten aan. Bij deze oorlog wisten de Israëlieten zich niet alleen te verdedigen, maar ze overwonnen de Amorieten en namen hun gebied in beslag.

Jephta wijst dan ook terecht op het feit, dat het land nooit van de Ammonieten is geweest en al was dat zo, dan was het zeer vreemd dat ze dat dan niet al driehonderd jaar eerder hadden gedaan. Omdat de Ammonieten aanspraak bleven maken en reeds delen van Gilead hadden bezet, viel Jephta ze aan en overwonnen.

Kijken we naar de hedendaagse politiek, dan zien we een soortgelijke beredenering. De West-bank was van Jordanië en de Gaza-strook van Egypte. Beide landen bedreigden Israël door met verschillende andere landen hun troepen te verzamelen. Israël wist ze te verslaan en nauwelijks 40 jaar later komt een groep Palestijnen die menen aanspraak te maken op dit land. Als het land al teruggegeven moest worden dan is het niet aan deze zogenaamde Palestijnen (wist u overigens dat de inwonende Joden net als alle andere inwoners van de regio voor 1967 ook al honderden jaren Palestijnen werden genoemd?), maar aan Jordanië en Egypte.