Dat kerken steeds commerciëler worden blijkt niet alleen uit een krantenkop als "Megakerk gaat op zakentoer", maar ook uit het feit dat kerken steeds meer inspelen op de gevoelens van de kerkgangers. In het verleden heb ik dit wel eens het MacChurch mentaliteit genoemd.

Naar aanleiding van het boek 'Geloven in een God die niet bestaat' van de atheïstische predikant Klaas Hendrikse is in de verschillende kranten een aardige discussie ontstaan. Op de nieuwe blog VeniVidiVici is naar aanleiding hiervan een artikel geplaatst met als titel "Christendom als merk", dit naar aanleiding van oud-Liviuscursist Prof. dr. Fred Bronner uit Naarden, welke hoogleraar media- en reclameonderzoek is aan de Universiteit van Amsterdam, die hierover het volgende heeft geschreven:

Het Christendom blijkt zich in haar ontstaansgeschiedenis als merk te hebben gedragen. ... Allereerst even de observatie dat het nu voor ons allemaal heel vanzelfsprekend is dat het Christendom in onze Westerse wereld van andere godsdiensten heeft gewonnen. Het leidende merk is geworden, de marktleider. En geloof het of niet maar dat is maar een dubbeltje op zijn kant geweest. In de eerste eeuwen na Christus was het nog helemaal niet zo duidelijk dat het Christendom zou gaan winnen. De sterkste concurrent was de Mithras dienst (afkomstig uit Perzie) die in het Romeinse Rijk wijd verbreid was. En een andere concurrent kwam uit Egypte namelijk de verering van Isis en Osiris. Waarom werd het Christus en niet Mithras? Waarom werd het Christus en niet Isis? Kijk en dan herkennen we opeens merkenbouwers. Die eerste Christenen konden nog geen kennis hebben van de boeken van SWOCC, maar toch gedroegen zij zich er al naar. Je moet usp’s naar voren brengen en een zo duidelijk mogelijke belofte hebben. Welnu die belofte zat in betere en vrolijkere hiernamaalsvoorstellingen dan die andere godsdiensten gaven. De Christenen beweerden eigenlijk dat zij de dood overwonnen hadden: zij zouden eeuwig leven. En wat betreft die usp’s: er werd sociale geborgenheid geboden voor mensen die van het platteland naar de stad gingen.Interessant is dat hij in zijn verdere betoog precies aangeeft wat nu de zwakte is geworden van het eigenlijke christendom: En is na zoveel eeuwen de tijd rijp voor een nieuwe godsdienst? Als we nu een marktonderzoek zouden gaan doen om het gat in de religiemarkt te vinden dan liggen de mogelijkheden volgens mij bij een nieuwe veelgoden godsdienst. Dat leidt – zo denk ik- tot meer tolerantie en past beter bij het huidige snelle en flexibele tijdsgewricht. Kortom terug naar het polytheïsme. Laten we dat in de markt zetten van een nieuw polytheïsme maar eens aanpakken met de huidige merken literatuur. Met andere woorden, de huidige kerk is niet meer zo tolerant als vroeger, niet meer zo flexibel en past niet meer bij het hedendaagse westerse leven.