Bomen worden in vrijwel alle culturen op de een of andere manier vereerd. We hoeven maar te denken aan Odin aan wie men offerde door dode dieren en soms ook mensen in een boom te hangen. Ook bekend zijn de Druïden (al was het maar uit de stripverhalen van Asterix en Obelix) die aan bomenverering een groot deel van hun kracht ontlenen.

In Rome was de heilige boom de dennenboom en de bijbehorende god was Baäl-Berith “heer van de den”.

In Egypte zien we de palmboom als representatie van Osiris. De legende vertelt hoe Osiris door haar (slechte) broer werd vermoord en dat zij zich daarna verenigde met de boom die op haar graf groeide.

Bij de Kelten zien we dit gebruik voortgezet en voerden een rituele begrafenis uit van de boom. Dit gebruik in zwaar gewijzigde vorm vinden we tegenwoordig nog terug in de versiering van de kerstboom.

Op de oude afbeeldingen uit Babylon zien we Nimrod altijd met een groenblijvende tak in zijn hand en na zijn dood werd door Semiramis verteld dat Nimrods geest in een boom was gegaan, zodat hij niet hoefde te sterven. Semiramis leerde de mensen als eerste om groenblijvende bomen te eren als symbool van haar man Nimrod de Zonnegod. Deze Semiramis werd in het latere Assyrische rijk bekend onder de naam Astarte. We zien dan ook dat op de verschillende ziggurats en de geweide altaren van Astarte meestal dennenbomen waren geplant.

Het was deze verering van Astarte waartegen in de Bijbel wordt geageerd. Al aan het begin van Richteren lezen we “zo stond er een ander geslacht na hen op, dat den HEERE niet kende, noch ook het werk, dat Hij aan Israël gedaan had. Toen deden de kinderen Israëls, dat kwaad was in de ogen des HEEREN, en zij dienden de Baäls. En zij verlieten den HEERE, hunner vaderen God, Die hen uit Egypteland had uitgevoerd, en volgden andere goden na, van de goden der volken, die rondom hen waren, en bogen zich voor die, en zij verwekten den HEERE tot toorn. Want zij verlieten den HEERE, en dienden den Baäl en Astharoth.” Later krijgt Gideon de opdracht “breek af het altaar van Baal, dat van uw vader is, en houw af het bos [= הָאֲשֵׁרָה “de Ashera's”], dat daarbij is.” Maar hiermee was het kwaad niet definitief opgelost, na de dood van Jojada zien we dat koning Joas zich laat verleiden door zijn andere adviseurs en “Zo verlieten zij het huis des HEEREN, des Gods hunner vaderen, en dienden de bossen en de afgoden”.

Ook in de moderne staat Israël is men in 1997 een project begonnen om alle plaatsen waar heilige bomen werden gevonden te noteren en te onderhouden. De bescherming van deze plaatsen zou belangrijk zijn voor het cultureel erfgoed van Israël, voor milieubescherming en voor ecologisch en historisch onderzoek.