In de fabel van Jotham worden verschillende bomen gevraagd om koning te worden. We zagen dat de olijfboom en de vijgenboom beiden voor de eer bedankten. Dus wenden de bomen zich tot de wijnrank.

De wijnrank niet zo groot en belangrijk als de eerste twee, het is zelf geen boom, eerder een klimplant die zichzelve vast moet houden aan stokken of andere bomen. Toch is het niet vreemd dat juist de wijnstok nu wordt gevraagd. Door zijn ranken houdt hij de stokken bijeen en is daarmee een symbool voor vrede.. Door zijn overvloedige bladeren geeft hij bovendien nog eens schaduw. Vandaar dat door zowel Micha als Zacharia gesproken wordt dat “zij zullen zitten, een ieder onder zijn wijnstok, en onder zijn vijgeboom, en er zal niemand zijn, die ze verschrikke; want de mond des HEEREN der heirscharen heeft het gesproken” (Micha 4:4) en dat zij ook de naasten zullen uitnodigen (Zach 3: 10) om te toeven in de schaduw (Hos 14: 8).

Ook is de wijnrank het symbool voor overvloed, Zo lezen we in Ezechiël 17 : 6 En het sproot uit, en werd tot een welig uitlopende wijnstok, doch nederig van stam, ziende met zijn takken naar hem, dewijl zijn wortelen onder hem waren. Zo werd hij tot een wijnstok, die ranken voortbracht en scheuten uitwierp. Dat is ook de reden waarom Christus van zichzelf zegt Ik ben de ware Wijnstok, en Mijn Vader is de Landman. … Blijft in Mij, en Ik in u. Gelijkerwijs de rank geen vrucht kan dragen van zichzelve, zo zij niet in den wijnstok blijft; alzo ook gij niet, zo gij in Mij niet blijft. Ik ben de Wijnstok, en gij de ranken; die in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht; want zonder Mij kunt gij niets doen. (Joh 15: 1, 4-5)
En daar wordt ook de clue gegeven waarom de wijnstok geen koning wil zijn: Hij kan geen vrucht dragen uit zichzelf, hij is afhankelijk van de Landman die hem moet snoeien.

Tot slot zien we dat de bomen naar de doornenstruik, de Jujube gaan, die het koningschap wel ziet zitten. Zie mijn eerdere artikelen hierover.