Bij het lezen in de NBV kwam ik in bovenstaande tekst het wordt smelter tegen, wat nogal vreemd is omdat in de meeste vertalingen hier pottenbakker staat. Omdat dit de tekst is waarnaar wordt verwezen in Mattheüs 27, waar Judas de 30 zilverlingen neersmeet in de tempel toen hij Christus verraadde, en men weet dat met dit geld later een akker van de pottenbakker kocht (Mat 27: 10) komt het nog vreemder over.

Als we de verschillende Nederlandse vertalingen bekijken dan zien we dat de Statenvertaling, NBG51 en het Boek, naast de meeste Engelse vertalingen het Hebreeuwse woord הַיּוֹצֵר (hayyotser) vertalen met pottenbakker. De Naardense Bijbel volgt de Peshitta welke הַיְקָר (ha'otsar) heeft en “schatkist of schatkamer” betekent, ook de Engelse New Living Translation en New Revised Standard Version gebruiken dit. De Willerbrord en de GNB96 hebben net als de NBV “smelter”.

Kijken we in de woordenboeken dan zien we dat het woord הַיּוֹצֵר afgeleid is van יצר "kneden, vormen", in de concordanties zien we dan ook dat in veel gevallen de benaming “pottenbakker” (Jes 29: 16) correct is, soms zien we dit vertaald als “boetseerder” (wat dan een correctere vertaling is, als we de woordstam "kneden, vormen" volgen). De vraag is dan ook hoe komt de NBV, GNB96 en de WV op het idee om dit met smelter te vertalen. Mijns insziens is de enige logische verklaring dat de vertalers een combinatie wilden maken tussen de Peshitta (“schatkist”) en de Masoretische tekst (“pottenbakker, boetseerder”) door te stellen dat het zilver half gesmolten werd en “gekneed” tot iets anders. Wat dit andere is, is dan onduidelijk.