Reeds in het Oude Testament komen we een verwijzing tegen naar een soort gladiatorgevecht. Na Sauls dood, volgt zijn zoon Isboseth hem op als koning over Israël. David regeerde in die periode als koning over Juda. Op een gegeven moment trekken hun legers onder de aanvoering van Abner en Joab tegen elkaar op. Om een burgeroorlog te voorkomen stelt Abner aan Joab voor: Laat zich nu de jongens opmaken, en voor ons aangezicht spelen. Waarop Joab reageert met: Laat hen zich opmaken (2 Sam. 2: 14). Blijkbaar moeten deze soldaten net als de latere gladiatoren in een tweegevecht tegen elkaar vechten. Waarbij de afloop van dit gevecht bepalend zou zijn.

In de Ilias van Homeros wordt een soortgelijk tafereel genoemd: Hektoor riep met luide stem: 'Luistert naar mij, Grieken en Trojanen! Paris verzoekt u de strijd te staken en u neer te zetten op de grond; maar hijzelf en Menelaos zullen tezamen strijden om Helena. Hij die wint zal haar bezitten, en wij anderen zullen vrede en vriendschap sluiten.' (Damste, Dr. Onno, Homeros' Ilias p. 28: Boek III).

We zien dat twaalf van Benjamin, te weten voor Isboseth, Sauls zoon, en twaalf van Davids knechten zich opmaakten om tegen elkaar te gaan vechten (vs. 15), tegen de verwachting van Abner en Joab in greep de een den ander bij het hoofd, en stiet zijn zwaard in de zijde des anderen, en zij vielen te zamen (vs. 16). Dit was geen echt gevecht, er waren geen winnaars en geen verliezers. Mocht de bedoeling van Abner (vs 14) geweest zijn om deze strijd te voorkomen, door de dood van alle kampvechters, brak deze alsnog uit. In deze strijd werd Abner en zijn leger verslagen. Deze plek vlakbij Gibeon, werd later חֶלְקַ֥ת הַצֻּרִ֖ים Chelkath-Hazurim, "veld der scherpten" genoemd.