In 1 Samuël 11 lezen we de geschiedenis dat koning Nachas van Ammon ten strijde trok en Jabes in Gilead belegerde. Normaal was het in die tijd, dat als een stad was overwonnen, een klein gedeelte (meestal de vrouwen en de jonge kinderen) als slaaf werden meegevoerd, terwijl de rest, zoals de mannen en de ouderen, werden vermoord. Het is dan ook zeer logisch dat de inwoners een poging waagden door te gaan onderhandelen: ‘Als u met ons een verdrag sluit, zullen wij ons aan u onderwerpen.’ De rest is bekend, Nachas gaat akkoord en de inwoners krijgen 7 dagen de tijd om hulp te zoeken, die ze ook krijgen.

Deze spannende geschiedenis heb ik dan ook vele malen gelezen, zonder er al te veel bij stil te staan, want er zijn zoveel van dit soort verhalen in de Bijbel. Totdat ik van het weekend, tijdens het lezen in mijn Hebreeuwse Bijbel de vergissing maakte door de eigennaam Nachas met slang te vertalen, wat de betekenis is van de naam. Nadat ik deze vergissing door had, kwam de overeenkomst met Genesis 3, waar ook sprake is van een slang, naar boven.

In Genesis zien we dat de slang, het meest listige van alle dieren in het veld, Adam en Eva probeert te verleiden en van God probeert af te trekken en hen tot zijn prooi, slaven wil maken. De Amoniet "slang" doet exact hetzelfde, ook hij bedreigt Gods volk Israël, wil hen tot schande brengen (vs. 2) , ze onderwerpen en tot slaven maken. Was het dat de slang in Genesis het spel heel geraffineerd, subtiel en sluw speelt, hier treedt de slang grof en intimiderend op.

Uiteindelijk zien we Saul, als Gods messias, de slang vermorzelen en het is daarmee met recht een verhaal dat thuishoort in het kader van de messiaanse bevrijdingsgeschiedenis, zoals we die verderop in de Bijbel lezen (cf. Openbaring 12).