Het Hebreeuwse סוף suph is eerder een verzamelwoord voor verschillende soorten waterplanten dan een specifieke plant.

In Jona kan men de plant niet verder definiëren dan dat het een bepaalt soort zeewier is. Maar de teksten in Exodus en Jesaja kunnen verwijzen naar een specifiek soort, waarbij in Jesaja 19: 6 er bovendien een associatie is met קנה (qaneh) “riet”. Het ligt dan ook zeer voor de hand dat met deze plant de Lisdodde wordt bedoeld.

In alle overige Bijbelteksten staat het woord in verband met ים (yam), waarmee de Rode Zee wordt bedoeld.

De familie van de Lisdodde (Typhaceae) zijn oeverplanten, waarvan met name de Grote Lisdodde (Typha latifolia) eenvoudig te herkennen is, aan het uiteinde van de stengel heeft de plant een verdikking die in het volksgebruik vaak "sigaar" wordt genoemd. Het onderscheid tussen de grote en kleine Lisdodde (Typha angustifolia) wordt gemaakt in de "sigaar", welke bij de grote bruin is, en bij de kleine groenachtig. Daarnaast heeft de grote Lisdodde voorkeur voor ondiep water, terwijl kleine Lisdodde in dieper water voorkomt. De Lisdodde plant zich voort via de wortelstokken, welke veel zetmeel bevatten en eetbaar zijn. De andere manier van voortplanten gebeurt via pollen, welke zichtbaar worden als de rijpe vrouwelijk aar wordt aangeraakt.

In Israël komen naast de Typha latifolia ook de Typha domingensis en de Typha elephantina voor, met name in de moerasachtige gebieden in het noorden en langs de Jordaan. In Nederland komt met name de Grote Lisdodde (Typha latifolia) en de Kleine Lisdodde (Typha angustifolia) voor aan de randen van de sloten en meren.