Dezelfde redenatie vindt men terug in de evolutieleer, ook hier gaat men er van uit dat door een toevallige samenloop, 'Big Bang' genaamd, er allerlei atomen ontstonden. Door aantrekking en afstoting ontstonden in de eeuwen hierna moleculen, welke in de millennia daarna sterrenstelsels en sterren vormden. Door toeval ontstonden door inwerking van verschillende sterren planeten. Vervolgens ontstond op microcosmos niveau mineralen waaruit weer eiwitten ontstonden. Hieruit ontstonden miljarden jaren later bij toeval plantaardige en dierlijke wezens, welke verder evalueerden in de miljoenen jaren tot wat we nu zien.

Gaat men er in het Toevalsspel van Argax nog er van uit dat er een verhalenschrijver is die door middel van dobbelstenen een verhaal schrijft, in de evolutieleer gaat men er van uit dat zelfs de 'verhalenschrijver' niet meer aanwezig is en dat alles bij toeval ontstond. Hoe logisch beide redenaties ook mogen zijn, het is vele malen logischer dat met de intelligentie van de verhalenschrijver een verhaal sneller geschreven kan worden door niet gebruik te maken van de dobbelstenen maar door de woorden en zinnen rechtstreeks op te schrijven. Het zelfde geldt voor de evolutie ook in deze is het vele malen logischer om in een 'bovennatuurlijk' Wezen te geloven die het heelal heeft gecreeerd.

Bovendien wordt in beide redenaties nog iets anders vergeten. Stel dat er door het spel van Argax een verhaal is ontstaan, dan is dat nog steeds niets anders dan een willekeurige rangschikking van letters. Het bizondere van een verhaal is dat naast deze willekeurige rangschikking van letters er op een hoger niveau een betekenis in is gelegd door de schrijver en welke alleen begrepen kan worden door iemand die niet alleen de letters herkend maar ook weet wat de diverse woorden betekenen en wat er in de context van de zinnen mee wordt bedoeld.
Het zelfde geldt voor de mens, als dit volgens de evolutieleer alleen maar een toevallige rangschikking is van atomen en moleculen, dan gaat men er volledig aan voorbij dat de mens kan denken en op een geheel ander abstractie niveau handelingen kan uitvoeren welke absoluut onmogelijk zijn op het niveau van atomen en moleculen. Men denke bijvoorbeeld aan het schrijven van een verhaal, de fantasieen welke al dan niet in een verhaal zijn neergezet hoeven absoluut niet te voldoen aan de natuurwetten van het heelal.

Op dit punt blijkt dat het steeds waarschijnlijker wordt dat een intelligent Wezen het heelal en alles wat daar in is heeft geschapen. Als dit zo is kunnen we dan bewijzen vinden van deze God. In de automatisering, welke een creatie is van de mens, vinden we ook allerlei aanwijzingen dat het door mensen is gemaakt. Bijvoorbeeld, het logo in een programma, of als we geluk hebben zien we de naam en het email adres van de programmeur. Er is dus een afdruk in de programma's dat het door iemand is gemaakt, in de mensheid zien we ook zo'n afdruk of besef dat er een God bestaat. In iedere cultuur en beschaving in welke tijd is er altijd sprake geweest dat er een god of goden zijn.
Vaak is dit een vertekend beeld, doordat bijvoorbeeld voorbeelden uit het heelal (de maan of de planeten) het voorwerp zijn geworden, zoals in de sterreligies, of we zien dat zo'n voorbeeld wordt gemixed met godsbesef en zodoende tot een bovennatuurlijk wordt bevorderd, zoals bij de moslims (Allah was van oorsprong de maan). In de joodse en christelijke religie zien we een beeld geschetst welk is ontdaan van bovengenoemde vertekeningen.

In het allereerste Bijbelboek Genesis (בְּרֵאשִׁית), wordt verhaald hoe God de hemel en de aarde schiep (ex nihilo), we lezen regelmatig "En God zeide" het woord אמר zeide staat altijd in verband met een object, in dit geval de materie. Later in Psalm 33: 6 wordt deze uitdrukking specifieker benadrukt: "Door het Woord des HEEREN zijn de hemelen gemaakt, en door den Geest Zijns monds al hun heir.". Het Hebreeuwse דבר heeft niet alleen een betekenis van Woord, maar ook van Doen en dan in de context dat er een plan aanwezig is. Als we dan de eerste verzen van Genesis opnieuw lezen dan blijkt dus dat door middel van een zeer overwogen plan de hemel en aarde werd geschapen. Echter dit is nog steeds een creatie van materie en we hebben geconstateerd dat mensen meer zijn dan materie, immers het denken, de intelligentie is niet te vergelijken met materie. We lezen nu in Genesis 1: 27 "En God schiep de mens naar Zijn beeld", hoe Hij dit deed blijkt uit een volgend hoofdstuk (2: 4-7): Maar een damp was opgegaan uit de aarde, en bevochtigde den gansen aardbodem. En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, hier wordt dus weer gesproken over de materie, maar dit was niet voldoende want anders bleef de mens zielloos en de dieren gelijk. Vandaar dat er vervolgt wordt met: en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens. God voegde dus een iets van Zichzelf toe, waardoor de mens werd tot een levende ziel.
Hieruit blijkt dat God de Maker is van alles en net zoals een programmeur met een simpele druk op de knop zijn programma kan verwijderen zo kan ook God dit. Opdat men wete, van den opgang der zon en van den ondergang, dat er buiten Mij niets is, Ik ben de HEERE, en niemand meer. (Jesaja 45: 6) waarbij nogeens nadrukkelijk wordt gewezen waarom God dit kan: Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen. (vs. 7)

Nu we op een logische manier hebben aangetoond dat God de Schepper is, komt automatisch de vraag op waarom God dan Zijn Zoon naar deze aarde stuurde voor onze zonden. Was er dan geen andere mogelijkheid? Ook hier blijkt dat de Bijbel op een logische manier een antwoord geeft. In Johannes 1: 1-5 lezen we: In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is. In Hetzelve was het Leven, en het Leven was het Licht der mensen. En het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft hetzelve niet begrepen. In de eerste instantie lijkt dit erg op de passage in Genesis, ook hier weer de nadruk dat alles door God is gemaakt en wel door λογος het Woord. Het woord λογος is zeer zorgvuldig gekozen en heeft niet alleen de betekenis van een gesproken woord (cf. Matthëus 8: 8; Hesiodus Theogony 229) maar ook van een gedachte, een intentie (cf. Plato Phaedrus 73^a), terwijl in de Joods Alexandrijnse filosofie van Philo de λογος de betekenis krijgt van het Denken als scheppende kracht, in dan specifiek de scheppende gedachte van God "de Rede".
De enige Weg om wijzigingen in Zijn creatie door te voeren kan alleen door dit zelf te doen, hier zien we dus een 'afdruk' van Gods ingrijpen. Dit was de enige mogelijkheid om de schepping volkomen te laten worden of zoals in Colossenzen (1: 20) staat : En dat Hij, door Hem vrede gemaakt hebbende door het bloed Zijns kruises, door Hem, zeg ik, alle dingen verzoenen zou tot Zichzelven, hetzij de dingen, die op de aarde, hetzij de dingen die in de hemelen zijn. Hierdoor is er een eeuwigdurende vrede gesticht tussen God en alles wat in de hemelen en op aarde is. Door de wetten welke aan Mozes zijn gegeven (Exodus 20: 1; Johannes 1:17) wisten we wat we wel of niet moesten doen, maar door Christus is de genade en de waarheid geworden Vandaar dat Christus zei: Meent niet, dat Ik gekomen ben, om de wet of d

e profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen, om die te ontbinden, maar te vervullen. (Matthëus 5: 17)

Concluderend kunnen we stellen dat theorieën en hypotheses zoals de 'Big Bang' niet blijken te voldoen op basis van bovengenoemde redeneringen. Verder kunnen we concluderen dat de hemel en aarde door een intelligent Wezen is geschapen, welke wij God noemen. Deze God heeft in Zijn schepping 'afdrukken' achtergelaten zoals onze verwachting was. Het enige wat wij als 'redelijke' mensen kunnen doen is deze God erkennen en Zijn geboden volgen.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij