Na het drankgelag, welke we de vorige keer behandelden, en uitmondde in een razzia, lezen we in het boek Esther dat een zekere Haman door Ahasuerus tot een soort minister-president werd gemaakt. Deze Haman, begon zich te ergeren aan de jood Mordechai en zocht een manier om zich van deze te ontdoen. Tijdens een gezellig etentje, dat snel uitliep op een drankgelag, begon deze minister-president met de koning de belangrijke aangelegenheden te beraadslagen die in een land altijd aanwezig zijn. Tijdens deze dronkenschap werd de teerling geworpen, het lot was gevallen op de vernietiging van het joodse volk.

Natuurlijk werd een en ander politiek correct uitgevoerd, immers schreef Herodotos (Historiën i.133) niet dat de Perzen de gewoonte hadden dat, als ze dronken zijn, over de belangrijkste aangelegenheden te beraadslagen en als ze in die discussie tot een bepaald besluit komen, dan stelt de volgende dag, als ze nuchter zijn, de heer des huizes, in wiens woning ze beraadslagen, het onderwerp weer aan de orde, en als het besluit hun in nuchtere toestand bevalt, dan passen ze het toe; zo niet dan vergeten ze het. Wat zij in nuchtere toestand vooraf besproken hebben, behandelen ze nader als ze dronken zijn. En natuurlijk zat hier een logica in, immers ze overleggen en nemen een eerste besluit als de adviseurs, door hun toestand van dronkenschap, niet kunnen veinzen en dus eerlijk zijn, en ze hakken de knoop definitief door als ze weer nuchter zijn en zich niet meer kunnen vergissen.

Echter na de dronkenschap komt de kater en mensen zijn meestal niet de vriendelijkste in dat stadium. In ieder geval de agaren of renboden gingen door het gehele land, en opnieuw werd een beruchte wet van Meden en Perzen uitgegeven in het paleis te Susan. (Esther 3:15) En terwijl deze stad Susan in grote verwarring was, vonden de koning en Haman de remedie tegen een kater: ze zaten en dronken vrolijk verder.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij