Om een één of andere reden moet ik de laatste tijd steeds vaker aan deze bekende passage denken, hoewel het hier overduidelijk gaat over de vroegere leiders van Israël heb ik toch steeds het idee dat deze aanklacht ook slaat op andere leiders.


Op dit moment waait er een gigantische storm door de financiële wereld waar men jaren lang in lucht had gehandeld. De leiders van de verschillende landen zijn in paniek, omdat hun gehele economisch bestel op deze luchthandel was gebaseerd en nu met één zucht wordt weggeblazen.

Terwijl onze politieke leiders het gemeenschapsgeld tegen onbetrouwbaar hoge rente wegzetten in de ijskast IJsland, floreren de voedselbanken omdat blijkbaar steeds meer burgers niet meer van lucht kunnen leven en hulp zoeken bij deze instellingen. Gezondheidszorg staat onder steeds grotere druk, ziekenhuizen staan op het randje van faillissement, de managers krijgen een gouden premie. Maar toch blijven mijn gedachten bij de zieken uit de thuiszorg die blij zijn als één van de overwerkte verzorg(st)ers even een paar minuten langs komt om de meest noodzakelijke zorg te verlenen en daarmee afwisseling geeft in hun eenzaamheid.

Miljoenen euro's verdwenen in de luchtbel van "meer willen hebben", duizenden mensen die geholpen hadden kunnen worden als onze leiders echt hadden gewild, als ze echt naar ze hadden omgekeken.