In Genesis 14 lezen we de eerste veldslag die in de Bijbel wordt beschreven. Bij het lezen vallen een aantal zaken op. Als eerste dat de aanvallers uit de vlakte van Sinear (het gebied tussen de Eufraat en de Tigris) en uit Elam (het gebied vlakbij de Perzische Golf). Het gebied wat ze aanvielen was oostelijk van de Jordaan . In dit gebied, wat later Edom werd genoemd, woonden de Horieten (deze waren holbewoners). Vandaar uit trekt de vijand verder zuidelijk waar ze de Amelekieten nog aanvallen. Op de terugweg trekken ze richting de Dode Zee waar de op de vlakte van Siddim (de inham in het midden van de tegenwoordige Dode Zee) een treffen hebben met de steden Sodom, Gomorra en enkele andere. Verschillende vluchten in het gebergte terwijl anderen omkomen in de daar aanwezige asfaltputten. Met buit gaan de vijandelijke legers dan weer terug naar huis via Damascus.

Blijkbaar was Abram met zijn bondgenoten ontsnapt aan deze aanval omdat ze zich meer westelijk aan de andere kant van de Jordaan bevonden. Als Abram de achtervolging inzet neemt hij de kortste weg door eerst naar het noorden te trekken richting een gebied wat later Dan werd genoemd, vandaar via Damascus richting Hoba waar hij de vijand inhaalt en verslaat. Op de terugweg gaat hij eerst naar Salem het tegenwoordige Jeruzalem.


Wat opvalt is als eerste de lange afstanden, hieruit blijkt dat het niet om een zogenaamde "broodoorlog" gaat, zoals verschillende oudere commentaren beweren. Bovendien is dit onlogisch omdat de vlakte van Sinear zeer vruchtbaar is. Een tweede punt wat opvalt is dat in dit hoofdstuk zoveel verklaringen worden gegeven, zo lezen we bv. in vers 2 en vers 8 dat Bela het latere Zoar is.