want de koning van Israel is uitgegaan om een enige vlo te zoeken, gelijk als men een veldhoen op de bergen najaagt.

1 Samuël 26:20

Toen David op de vlucht was voor Saul, waren er verschillende keren ontmoetingen tussen de twee. De eerste keer lezen we in 1 Sam 24 in de buurt van En Gedi waar een stukje van de mantel van Saul werd afgesneden. Als David dan op veilige afstand Saul aanspreekt, haalt hij het toenmaals bekende spreekwoord aan: Van de goddelozen komt goddeloosheid voort; maar mijn hand zal niet tegen u zijn. (vs 14). Waarna hij vraagt waarom Saul op hem jaagt:  Naar een doden hond, naar een enige vlo! (vs 15). Ook bij de tweede ontmoeting, stelt David weer deze vraag: Waarom vervolgt mijn heer zijn knecht alzo achterna, want wat heb ik gedaan, en wat kwaad is er in mijn hand? (1 Sam 26:18) en vervolgt met want de koning van Israel is uitgegaan om een enige vlo te zoeken, gelijk als men een veldhoen op de bergen najaagt. (vs 20)

In beide passages vergelijkt David zich met een vlo, een klein nietig dier dat o zo vervelend kan zijn. De diertjes, met hun perfecte springpoten,  zijn ontzettend moeilijk te vangen. David heeft stellig veel last ondervonden van deze irritante beesten, toen hij zich verborg in de vele spelonken in de woestijn.

Hetzelfde zal hij ondervonden hebben met de patrijs die vooral veel voorkomt in de omgeving van En Gedi. David en zijn mannen zullen stellig vele malen hebben geprobeerd om deze vogels te vangen om zo hun honger te stillen. Maar de vogels zijn zeer schuw en bij het minste en geringste vliegen ze laag over de grond weg.

Het moet voor Saul uitermate frustrerend zijn geweest dat David zichzelf vergeleek met deze twee nietige dieren die zo moeilijk zijn te vangen en bij de mens de nodige ergernis opwekt.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij