De vrouw keek naar de boom. Zijn vruchten zagen er heerlijk uit, ze waren een lust voor het oog, en ze vond het aanlokkelijk dat de boom haar wijsheid zou schenken. Ze plukte een paar vruchten en at ervan. Ze gaf ook wat aan haar man, die bij haar was, en ook hij at ervan.

Genesis 3:6 (NBV)

Een van de vragen die altijd bij me opkomt was Adam bij Eva toen ze de appel at. Volgens de NBV wel, maar we moeten kritisch zijn. In de grondtekst staat: וַתִּתֵּ֧ן גַּם־לְאִישָׁ֛הּ עִמָּ֖הּ "en zij gaf ook aan haar man met haar" (cursivering van mij). Men kan hier onder verstaan dat Adam al bij Eva stond, zoals de Nieuwe Vertaling en de Willibrord vertaling doen, maar men kan er ook van uitgaan dat er een tijdsperiode tussen het ontvangen van de vrucht door Eva en het doorgeven aan Adam was.

Het laatste gedeelte van dit vers "en hij at" is een typisch voorbeeld van de Hebreeuwse verhaaltrant, na een uitvoerig proloog, worden de consequenties in een staccato afgeraffeld (zij nam, zij at, zij gaf, hij at) en juist hierdoor kan men niet bepalen of Adam bij Eva stond of op dat moment ergens anders was.

Maar eigenlijk doet dat er ook niet aan toe, immers door juist de aandacht te vestigen of Adam nou wel of niet aanwezig was bij het gesprek tussen Eva en de slang wil men daarmee ook de schuldvraag al dan niet afschuiven. Uit het vervolg blijkt dat allen, zowel Adam als Eva als de slang schuldig worden bevonden. Het is niet "hij" of "zij" heeft het gedaan, maar "ik" heb het gedaan.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij