Iedereen die een liefhebber is van Kuifje kent  Archibald Haddock's grote arsenaal van scheldwoorden, waaronder "kolokwint!" Van de week kreeg ik een mailtje van een kennis die zich verwonderde dat ik over deze plant Kolokwint (Citrullus colocynthis) nog nooit had geschreven. Nu had ik al een klein stukje op mijn website staan, inclusief een foto, maar vandaag wil ik iets dieper op deze woestijnplant ingaan.

De plant wordt eenmaal in de Bijbel genoemd (2 Kon 4:39) in de geschiedenis dat één van de profetenzonen het veld ingaat om eten te zoeken voor Elisa en deze plant er nogal smakelijk uit zag zien en er moes van maakte. Toen men het wilde gaan eten, riep de hongerige horde de dood is in den pot! (vs 40). Wat kan kloppen daar de vruchten van de kolokwint vrij bitter is en bij het nuttigen van grote hoeveelheden zelfs giftig. waterige buikloop, verzwakte polsslag, stuipen, bewegingloosheid en afkoeling van het lichaam met een mogelijk snelle dood. Elisa geeft als oplossing door  "meel" aan de bittere vruchten toe te voegen, waardoor enerzijds de smaak verbeterde en anderzijds het bittere glycoside colocynthine minder agressief werd. Desniettemin mogen we ervan uitgaan dat de profetenzonen flink aan de "rees" waren daarna.

Nu is er nog iets leuks over de  kolokwint te vertellen, deze plant zich nl. voort door middel van autochorie, de plant produceert een stof die water aantrekt, waardoor de vruchten onder een spanning van wel 6 bar komen te staan. Als iets of iemand dan de vrucht aanraakt, breekt de steel af waarbij de vrucht op de grond valt en zijn inhoud, het slijmerige vruchtvlees met tientallen pitten, wegspuit met een snelheid van meer dan dertig kilometer per uur en tot twaalf meter ver. De profetenzoon heeft dus van geluk gesproken dat deze "natuurlijke bommen" niet ontploften toen hij ze plukte.

Tot nu toe is het me nooit gelukt om de vruchten te fotograferen, daarom een schitterende foto van Anita en Patrik Stridvall:

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij