Enige tijd geleden ben ik begonnen met het bestuderen van het Bijbelboek Spreuken en heb ondertussen al verschillende keren hierover op mijn weblog geschreven.

Het eerste gedeelte zou zijn geschreven door koning Salomo en medeblogster Edith van den Berg wijst er al op dat dit niet geheel zeker is. Maar los van deze discussie wil ik er voorlopig van uitgaan dat de eerste hoofdstukken door koning Salomo zijn geschreven, me daarbij baserend op Spreuken 1:1.

Na het lezen van de eerste hoofdstukken kwam bij mij een vreemde gedachte naar boven. Salomo wijst zijn zoon of leerling erop hoe hij zich moet gedragen, zo lezen we in de eerste verzen van het tweede hoofdstuk, dat we de wijsheid van God moeten zoeken EN koesteren in onze harten. En iets verder lezen we dat we God's weg moeten behandelen. Maar kijken we naar het leven van Salomo zelf, dan vraag ik me wel af of hij dat zelf wel deed. Immers hij bouwde allerlei afgodentempels voor zijn vrouwen.

Iets verder in hetzelfde hoofdstuk wordt er gesproken dat je niet naar "vreemde" vrouwen moet gaan, maar was het niet juist Salomo die er een gigantische verzameling op nahield in zijn harem?

In het derde hoofdstuk lezen we "geef, als je kunt,  ieder wat hem toekomt" (vs 27), maar waren het niet de zware belastingen die Salomo oplegde de reden waarom het land in tweeën viel na zijn dood?

Hoe is het dan mogelijk dat een man als Salomo, waarvan wordt gezegd dat hij zoveel wijsheid had, deze wijsheid niet in praktijk bracht.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij