In de Bijbel worden verschillende planten genoemd en ik heb de afgelopen jaren regelmatig hierover geschreven. Echter vaak heeft een plant in een andere cultuur ook een hele geschiedenis. Vandaag wil daar iets verder over uitweiden, temeer daar ik ook wel eens vragen krijg over Romeinse en Griekse tuinen.
Iedereen die begint met een Griekse tuin uit de oudheid zal als eerste de munt (Mentha) planten, omdat deze gemakkelijk te verkrijgen is en omdat deze heerlijk geurt, vandaar dat de Grieken hem heduosmon de “heerlijk geurende” noemden. Vaak leert men dat door tegenslag een aantal planten dood gaan of het niet zo goed lijken te doen en koopt nieuwe planten, om er achter te komen dat dit net een ander soort is en binnen de kortste keren ziet men (als ze de mogelijkheid krijgen om te verwilderen) allerlei varianten te voorschijn komen, waarvan de een net iets anders ruikt dan de ander. Een monnik schreef dan ook dat er zo veel soorten waren dat hij nog liever de vonkjes uit de vuurhaard van de Vulcanus zou willen tellen, het is dan ook een groot probleem als je ze wilt determineren en het beste is gewoon op je reuk afgaan.
Het is dan ook deze grote variëteit die een clue geeft in de Griekse mythe hoe de munt is ontstaan. Hades, de Griekse god van de onderwereld, werd verliefd op de nimf Mentha (Minthe volgens Hippocrates), de dochter van Kokytes van Proserpina. De vrouw van Hades maakte vervolgens hevig ruzie met Mentha, terwijl Hades deze nog probeerde te sussen wat natuurlijk niet lukte. Hierop besloot hij het meisje Mentha te veranderen in het welriekende kruid, die de naam kreeg van het meisje. Het is opmerkelijk dat het juist deze plant is die gebruikt werd om de smaak van de vele dodelijke vergiften te verdoezelen, zodat het slachtoffer niet door zou hebben dat zijn leven in gevaar was. Het is de veelheid aan variëteiten, de neiging van de plant om te gaan woekeren en het gebruik ervan om vergif te verdoezelen, die de vele uitbarstingen van de ruzie symboliseren. Een vete laat zich niet bedekken door de zoete geur der liefde. Wel heeft deze zoete verleidelijke geur van deze nimf de harten van velen veroverd en de Romeinen namen haar dan ook mee naar onze landen waar we haar vaak in de nabijheid van sloten en rivieren terugvinden. De plaats waar volgens de oudheid de nimfen woonden.
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!