Vanochtend kwam ik mijn neef tegen die een zeer bereisd man is en daar heel wat anekdoten over kan vertellen. Zo vertelde hij dat hij pas naar een heel klein plaatsje was geweest waar vroeger een vroom man woonde. Volgens de bewoners was deze man steun en toeverlaat voor iedereen en het lag voor de hand dat als deze vrome man ooit zou sterven hij, wat hun betrof, direct door de paus heilig mocht worden verklaard. Want als hij niet een heilige was, wie dan wel. De jaren verstreken en de vrome man werd ouder en ouder en op een dag stierf hij. De bewoners die ervan overtuigd waren dat hij een heilige was, waren diep teleurgesteld dat bijna onmiddellijk na zijn sterven hij al begon te ontbinden en er allerlei kwalijke geuren rondom zijn overschot was. De geur van een heilige had zoet en liefelijk moeten wezen, maar niet deze smerige geur die kenmerkend is voor ieder lijk. Was hij dan toch een gewoon mens net als zij?

Dit verhaal deed me denken aan de grote Russische schrijver Tolstoi, die zelfs onder het communistische bewind zeer hoog werd gehouden. Nu wil het geval dat ik twee versies van het dagboek van de vrouw van deze formidabele schrijver in mijn bezit heb, eentje uit de tijd van het communistische bewind en eentje van daarvoor. Het leuke is dat je soms grappige  dingen leest over zo'n schrijver. Bijvoorbeeld wist u dat deze Tolstoi enorme zweetvoeten had en dat zijn vrouw zich daar enorm aan ergerde? De communisten vonden dat zoiets ontheiligends niet over hun allergrootste schrijver mocht worden geschreven en schrapten deze passage uit het dagboek, want hoe kan de grote Tolstoi nu zweetjatten hebben!

Tegenwoordig doen we wat minder moeilijk over dit soort zaken, als iemand een charismatisch persoon is dan volgen we hem zonder te letten hoe het later met hem afloopt. Vandaar dat de schrijver van de Hebreeën opmerkte "Denk aan uw leiders, die het woord van God aan u hebben verkondigd, neem een voorbeeld aan hun geloof en kijk vooral goed hoe hun levenswandel eindigt" (Heb. 13:7; HSV). Het gaat er niet om of ze zweetjatten hebben of dat ze na hun dood tot ontbinding overgaan want want deze geur van heiligheid heeft niets te maken met het natuurlijke lichaam, in het Oude Testament werd al gezegd gij zijt stof, en gij zult tot stof wederkeren (Gen. 3:19), waar het om gaat is wat de daden van deze personen zijn en hoe ze tot het laatste toe hebben geleefd. Een vlotte babbel hebben is mooi, maar veel belangrijker is om echt in de mensen om je heen geïnteresseerd te zijn. Dat is de geur van heiligheid die slechts enkelen hebben.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij