Zie, je bent mooi, mijn liefste, zie, je bent mooi, je ogen zijn [als die van] duiven.

Hooglied 1:15 (eigen vertaling)

Een verliefd iemand maakt soms de meest vreemde vergelijkingen als die de schoonheid van zijn/haar geliefde beschrijft. Toch blijkt soms in tweede instantie dat over zo'n vergelijking is nagedacht. In ons vers wordt de duif aangehaald, het symbool van eenvoud en reinheid, daarnaast blijven duiven altijd bij hun partner en werden daarom symbool voor de liefde, denk aan onze uitdrukking tortelduifjes.

Het tweede wat opvalt in dit vers is het Hebreeuwse woord voor "vriendin, liefste", volgens een Joods woordenboek zou het woord zijn afgeleid van een woord dat "weiden (zoals een herder), zich met iets bezighouden" betekent een vriend(in), liefste is dan ook iemand waarin je investeert en geïnteresseerd bent. Dus het is niet zomaar vriendin maar je beste vriendin waar je alles voor over hebt.

Het derde punt is de vergelijking van de ogen van deze vriendin met die van duiven. Eerder in vers 7 hebben we al gelezen dat vrouwen vaak gesluierd rondliepen en de ogen van een vrouw waren dan de enige indicatie dat een vrouw knap was (of niet). Vandaar dat we ook in Arabische liefdesliteratuur vaak de ogen worden vergeleken met andere dingen. Nu zijn de ogen van de duiven (die in Israël voorkomen) erg donker en dit soort donkere fonkelende ogen golden als een buitengewoon sieraad voor de vrouw. Het effect werd vaak benadrukt door zwartsel aan de oogharen en wenkbrauwen te strijken, zoals ook Izebel deed (2 Kon 9:30). Vandaar dat de uitdrukking dat "Lea fletse ogen had" eerder erop wijst dat deze niet zulke donkere ogen had (Gen. 29:17) en daarom minder knap was als Rachel. In ons vers waren de ogen van de vriendin dus mooie fonkelende donkere ogen zoals je die ook kunt zien bij duiven.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij