Zijn linkerarm is onder mijn hoofd, zijn rechterarm ligt om mij heen.

Meisjes van Jeruzalem, ik bezweer jullie bij de gazellen, bij de hinden: Dwing de liefde niet, wek haar niet, voor zij zelf wil.

Hooglied 2:6-7 (GNB96)

Als je Hooglied leest valt het steeds weer op hoeveel voorbeelden uit de natuur worden gehaald. Het is om die reden interessant om het te lezen, omdat je een goed beeld krijgt hoe men toen leefde. Kijken we naar deze twee verzen dan valt ons een grote tegenstelling op. In vers zes lezen we hoe de twee geliefden elkaar het hof maken, waarbij het laatste gedeelte "het met zijn rechterhand omhelzen" duidelijk iets meer is dan omhelzen (zie mijn aantekeningen bij dit vers) en in vers zeven wordt de anticlimax beschreven dat de liefde niet opgewekt moet worden.

Het lijkt vreemd dat in dit vers wordt gezworen bij de gazellen en de hinden (de vrouwelijke herten). Maar deze dieren zijn vaker het symbool van romantische liefde (cf. Spr. 5:19) en ook in de Egyptische, Mesopotamische en Ugaritische liefdesliteratuur en poëzie werd de gazelle vaak geassocieerd met seksuele vruchtbaarheid. Echter in tegenstelling tot de Hebreeuwse poëzie komt hier vaak het motief van de jacht in naar voren, de man als jager wil de vrouw (de prooi) vangen, zoals uit onderstaand voorbeeld blijkt:

I wish you would come quickly to your sister

like a swiftly running gazelle on the plain,

with stumbling feet, and weary to the bone,

because it is gripped with fear.

Hunter and hounds are in hot pursuit,

but they can’t even see it for the dust.

It regards a place of rest as a trap

and takes the river as a road

Then you will reach my cave

even before getting your hand kissed four times

You are in pursuit of your sister’s love

since, my friend, the Golden One has chosen her for you.

Zoals ik al zei komt dit motief niet voor bij de Hebreeuwse poëzie want bij de Israëlieten werd er niet voor het plezier gejaagd en dat is de reden waarom we dit niet tegenkomen in hun literatuur.

Komen we op de vraag waarom we hier lezen dat bij deze dieren wordt gezworen om niet de liefde op te wekken tot de tijd rijp is. Het geval wil dat de gazellen en andere herten niet altijd ontvankelijk zijn behalve in de bronstijd. En het is dit fenomeen waar hier naar wordt verwezen. We moeten de liefde niet dwingen tot de tijd er rijp voor is.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij