Zijn gehemelte is een en al zoetheid, alles aan Hem is geheel en al begeerlijk. Zo is mijn Liefste, ja, zo is mijn Vriend, dochters van Jeruzalem!

Hooglied 5:16 (HSV)

In een reactie per email over mijn serie van Hooglied kreeg ik het verzoek om ook bovengenoemd vers te behandelen waar Mohammed bij name wordt genoemd en dat hieruit blijkt dat de koran waar is omdat hierin staat dat Mohammed wordt voorspeld in de Joodse en Christelijke geschriften. Gelukkig had de persoon als bewijs de link van OverIslam.nlbijgevoegd, anders had ik het nooit uit dit vers gehaald. Voor het gemak citeer ik de bewijsvoering van deze site:

De Profeet Mohammed (saws) wordt genoemd bij naam, in Hooglied 5, vers 16: "Hikko Mamittakim we kullo Muhammadim Zehdoodeh wa Zehraee Bayna Jerusalem." "Zijn gehemelte is enkel zoetigheid, en al wat aan Hem is, is gans begeerlijk. Zulk een is mijn Liefste; ja, zulk een is mijn Vriend, gij dochters van Jeruzalem!" In de Hebreeuwse taal wordt 'im' toegevoegd uit respect. Op dezelfde manier is 'im' toegevoegd achter de naam van de Profeet Mohammed (saws), zo wordt het Muhammadim. In de Nederlandse vertaling hebben ze zelfs de naam van de Profeet Mohammed (saws) vertaald, als mijn Liefste, maar in het Hebreeuwse Oude Testament, is de naam van de naam van de Profeet Mohammed (saws) nog steeds aanwezig.

Zoals ik al zei, ik had het er zelf nooit uitgehaald, in het Hebreeuws zien we het volgende:

חִכֹּו֙ מַֽמְתַקִּ֔ים וְכֻלֹּ֖ו מַחֲמַדִּ֑ים זֶ֤ה דֹודִי֙ וְזֶ֣ה רֵעִ֔י בְּנֹ֖ות יְרוּשָׁלִָֽם׃ ḥikwō maməṯaqqîm wəḵullwō m^aḥămadîm zeh ḏwōḏî wəzeh rē‘î bənwōṯ yərûšālāim:

Waarbij ik het desbetreffende woord in rood heb afgedrukt. Zoeken we in een woordenboek dan zien we als eerste dat het woord het meervoud is van maḥmad "verlangen, wenselijk ding, kostbare object" (H4261; HALOT 570 s.v. מַחְמָד 1; BDB 326 s.v. מַחְמַד). Dat het een meervoudsvorm is komt omdat het poëzie is en het woord parallel is met het eerdere mamtaqqîm "zoetheid" en beiden als superlatieven worden gebruikt, vandaar dat in de vertalingen het wordt weergegeven met "Zijn gehemelte is een en al zoetheid, alles aan Hem is geheel en al begeerlijk". Maar het werd toch vertaald met mijn Liefste, lazen we in de islamitische bewijsvoering? Dat klopt, maar dat zijn de twee volgende woorden zeh ḏwōḏî "mijn liefste", blijkbaar hebben ze deze woorden verwisseld. Nu zou ik hier kunnen stoppen, maar er blijft nog één vraag openstaan, nl. wie is dan zo begeerlijk. Degenen die mijn serie tot nu toe hebben gevolgd weten dat de Sulammitische vrouw aan het woord is en haar geliefde in geuren en kleuren beschrijft en dat deze geliefde niemand anders is dan koning Salomo. Ik kan dan ook niet anders dan constateren dat er geen bewijsvoering is dat in dit gedeelte over iemand anders wordt gesproken en zeker niet over iemand die pas een millennium later zou worden geboren.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij