De wind waait naar het zuiden,

dan draait hij naar het noorden.

Hij draait en waait en draait,

en al draaiend waait de wind weer terug.

Alle rivieren stromen naar de zee,

toch raakt de zee niet vol.

De rivieren keren om,

ze gaan weer naar de plaats van waar ze komen,

en beginnen weer opnieuw te stromen.

Prediker 1:6-7 (NBV)

Je wordt er helemaal draaierig van als je deze tekst leest, want hoe waait de wind nu. Wat de Prediker hier aangeeft is dat de wind altijd onderweg is (lett. "de wind wandelt") en uiteindelijk maar draait in een vicieuze cirkel van eentonige actie waarin niets verandert. Natuurlijk zijn er in Israël verschillende soorten winden, zoals de zuidenwind die ook de sarab, de droge en vooral hete woestijnwind, word genoemd en die komt na de noordelijke winden die de regen verdrijven. Maar alles bij elkaar genomen veranderd er niets.

Hetzelfde is het met de regen die valt op de aarde en wordt via de rivieren en de beken afgevoerd naar de zee, die maar niet vol wordt. Dus is de conclusie van de Prediker dat het water op een een of andere manier weer terugstroomt naar zijn oorsprong. Het lijkt een verwijzing dat de Prediker al wist van het bestaan van de waterkringloop. Maar we moeten voorzichtig zijn, omdat ook de Kanttekeningen nog van het idee uitgaan dat dit gebeurde door onderaardse waterlopen. Hieruit blijkt dat er vroeger ook andere theorieën waren.

Met deze twee teksten wil de Prediker aangeven, dat ook in de natuur niets nieuws is. Alles is hetzelfde en volgt elkaar op in de loop der jaren.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij