Een tijdje geleden werd ik uitgenodigd om naar een doopdienst te gaan van enkele Iraniërs. Degene die me uitnodigde probeerde iedere verwachting van een "normale Nederlandse kerkdienst" weg te halen, waardoor de interesse alleen maar groter werd. Vandaag was het zover, ergens midden in de bossen in een groot herenhuis werd de kerkdienst gehouden en al bij de ingang werden we gastvrij onthaald en hoorden we al allerlei Farsi-muziek op de achtergrond. Ondanks dat we vrij  vroeg waren, was de zaal al helemaal vol. Waar nog ruimte was werd nog snel een stoel geplaatst en al gauw was ook de gang al helemaal vol, geen nood want op de brede trap naar boven konden ook nog enkele tientallen zitten. Op een beamer werden beelden geprojecteerd van de zanggroep en verschillende begonnen al mee te zingen.

Bijna alle liederen werden zowel in het Nederlands als in het Farsi gezongen en er waren constant twee tolken die alles vertaalden, waarbij soms even een gemoedelijke discussie op gang kwam als een bepaald wordt niet werd begrepen. Want ondanks dat ze allemaal hun uiterste best deden om goed Nederlands te leren, zijn zinnen als "het geloof is met de paplepel naar binnen gebracht" moeilijk te vertalen. De doopdienst zelf was vrij eenvoudig, in de tuin was een groot plastic bad geplaatst, maar het waren de getuigenissen die indruk maakten.

Zonder uitzondering waren ze allemaal vroeger moslim en sommigen waren gevlucht omdat ze al in Iran christen waren geworden, anderen waren om politieke redenen gevlucht en werden later christen. Het opvallende was dat niet een door evangelisatie of iets dergelijks tot geloof waren gekomen. Een van de dopelingen een jong meisje van hooguit 17 jaar vertelde dat ze in de gevangenis een visioen kreeg dat ze Isa (=Jezus) moest gaan volgen en omdat ze niet zo goedgelovig was wilde ze eerst een teken zien. Die zelfde dag werd ze vrijgelaten. Een andere had een verlamde arm, ook zij kreeg een visioen en nog diezelfde dag was haar arm genezen. Er was ook een jong gezin, die vanwege politieke redenen hadden moeten vluchten, zij kwam in Nederland aan terwijl hij illegaal in Griekenland ondergedoken zat. Zonder dat ze het van elkaar wisten begonnen ze over het geloof na te denken en ook zij kregen dromen dat ze Jezus moesten gaan volgen. Op de dag dat zij bad dat haar man naar Nederland mocht komen, ging een Griekse agent bij haar man langs met papieren om naar Nederland af te reizen. Wonderbaarlijke verhalen, voor een nuchtere Nederlander bijna niet te geloven.

Het was zeker geen normale traditionele Nederlandse kerkdienst, de dienst was voor deze Iraniërs een feest en het gaf helemaal niet dat deze meer dan drie uur duurde. Ze maakten alle tijd om deze doopdienst uitgebreid te vieren.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij