In deze periode zullen meerdere artikelen verschijnen op deze weblog over asielzoekers, wat wordt hierover geschreven in de Bijbel en wat is de visie van verschillende mensen over dit thema en enige getuigenissen. Vandaag het verhaal van de Iraniër Ehsan.

Ehsan vertelt: De tekst ‘wie zoekt die vindt' vond ik erg mooi. Ik merkte op een gegeven moment dat ik veranderd was en kreeg een sterk verlangen om me te laten dopen.

Drie jaar geleden leerde mijn vrouw in Iran christenen kennen. Door het contact met hen is zij tot geloof gekomen. Zij sprak veel met mij over de Bijbel, maar ik had geen verlangen om God te leren kennen. Er waren ook problemen en ik had geen tijd en ook geen verlangen meer over Jezus te weten.

In Nederland kwam ik in Ter Apel terecht. Ik was inmiddels begonnen met drinken en drugsgebruik. Op een keer nodigde Iraanse vrienden die christen waren mij uit om samen met hen naar een kerk te gaan. Ik ging mee voor de gezelligheid. Helaas was de bus vol en moesten we een uur lopen naar de kerk. Het was 10 dagen voor Kerst en het bleek een speciale gebedsavond te zijn die tot 4 uur in de morgen duurde. Omdat ik al wat gedronken had, hield ik zoveel mogelijk afstand van de mensen. Er was een mooi houten kruis en een doopvont waar ik wel nieuwsgierig naar was. Er brandde zeven kaarsen onder het kruis. Telkens als er een kaars uitging, stak ik een nieuwe kaars aan. Meerdere keren kwam de voorganger naar mij toe, nam mijn hand en bad voor mij. Dat raakte mij diep. Ik ging mij schamen dat ik aangeschoten naar de kerk was gekomen en ging naar buiten.

Mijjn vrouw was al eerder naar Nederland gekomen en woonde in het AZC in Leersum.. Als ik bij haar op bezoek was, gingen we samen naar de samenkomst van de Elim gemeente in Doorn. Ik begon over het verleden na te denken en kreeg meer interesse om de Bijbel te begrijpen.

Terug in Ter Apel ging ik vanaf die tijd elke zondag naar de kerk. Tenslotte mocht ik bij mijn vrouw in het AZC Leersum komen wonen. Ik stelde veel vragen over de Bijbel aan de broeders Gijs en Henk. Onder andere de tekst ‘wie zoekt die vindt' vond ik erg mooi. Ik merkte op een gegeven moment dat ik veranderd was en kreeg een sterk verlangen om me te laten dopen. Ik wilde er echter wel zeker van zijn. Ik heb toen tegen broeder Henk gezegd: "Ik ken niet de hele Bijbel en ik weet niet in hoeverre ik overtuigd ben van het geloof in Jezus, maar ik merk wel dat ik veranderd ben en dat ik verlang me te laten dopen." Hierna heb ik nog twee maanden doopstudie gedaan en op 15 april 2012 ben ik bij Elim gedoopt. Na de doop voelde ik de Heilige Geest op mij komen en werd ik vervuld met blijdschap en vrede.

Ik ben zes jaar geleden gestopt met in de Islam te geloven. Ik geloofde in niets meer. Ik protesteerde tegen God en verlangde naar echte vrede.

Een van de veranderingen in mijn leven sinds ik in Jezus geloof is dat ik nu veel meer van mijn vrouw en mijn dochter houd. Vroeger dronk ik veel, nu niet meer. Ik verlang er ook niet meer naar. Ik ben heel blij dat ik nu leer om te groeien in het geloof. Ik ben nu veel meer gericht op verzoening en vraag vergeving aan anderen als het nodig is. Zo hoef ik mij niet meer schuldig te voelen ten opzichte van anderen en probeer ik in vrede te leven met iedereen.

Dit getuigenis van Ehsan is opgeschreven door een van de voorgangers van de Elim gemeente te Doorn. Deze multiculturele gemeente wordt veel bezocht door Iraniërs en Afghanen. Wilt u een keer deze diensten bezoeken of meer informatie opvragen dan kan dat via hun website.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij