In deze periode zullen meerdere artikelen verschijnen op deze weblog over asielzoekers, wat wordt hierover geschreven in de Bijbel en wat is de visie van verschillende mensen over dit thema en enige getuigenissen. Vandaag een verslag van de organisatie Rahe Salib over de achtergrond waarom sommigen zijn gevlucht.

De moslim Iraniërs hebben met hun bekering tot het christendom een zeer hoge prijs betaald en hebben vaak hun leven op deze weg opgeofferd. Met de aanvang van de Islamitische revolutie in Iran, tegelijk met de strijd tegen en aanval op de Bahai gelovigen, is het moorden van christelijke voorgangers begonnen.

• Allereerste martelaar onder deze voorgangers, na deze revolutie, was Arastu Sayah die in 1978 in Shiraz om het leven werd gebracht.
• Bisschop Hasan Dehghani werd in Isfahan tijdens zijn slaap door vijf kogels getroffen, maar heeft deze terreurdaad overleefd.
• In 1980 is de zoon van deze bisschop, Bahram Dehghani, in Teheran ontvoerd en door kogels om het leven gebracht.
• Manucher Afghani was lid van de raad van protestantse voorgangers die in het jaar 1988 in Isfahan om het leven werd gebracht.
• Voorganger Hussein Soodmand, van de “Assemblies of God”, werd in Mashhad met de tenlaste-legging van afvalligheid ter dood veroordeeld en opgehangen. Dit was de eerste keer dat een voorganger door een zitting van een rechtbank ter dood werd veroordeeld en dus de moord op hem niet in het geheim of door een terreurdaad was uitgevoerd.
• In 1993 werd de voorganger Mehdi Dibaj, in de stad Sari, met de beschuldiging van afvalligheid op basis van “Fetri” (dat je ouders op het moment van je bekering nog moslim waren) door een rechtbank te Sari ter dood veroordeeld. De christengemeenschap in Iran, in het bijzonder de voorganger Haik Hovespian Mehr, hebben zich ingespannen om hem te redden. Hovespian, leider van de “Assemblies of God” heeft door het in gang zetten van internationale campagnes en door de aandacht te trekken van de christenen een effectieve taak op zich genomen in het bevrijden van pastor Mehdi Dibaj. Uiteindelijk werd Dibaj na tien jaar gevangenschap op 24 januari 1995 vrijgelaten.
• Drie dagen na de vrijlating van Mehdi Dibaj, verdween voorganger Haik Hovespian op weg naar het Mehrabad vliegveld. Zijn familie heeft na een 11 dagen vruchteloze zoektocht, uiteindelijk zijn zwaar verminkte lichaam, dat door 26 messteken bewerkt was, van het mortuarium van het pathologisch gerechtelijk instituut in ontvangst genomen. De moordenaars hadden met een scherp voorwerp, precies in de hartstreek, een diepe wond op zijn borst gemaakt. Een gruwelijk en wrede moord, om wraak te nemen, angst aan te jagen en terreur te bewerkstelligen.
• Zes maanden na de moord op broeder Haik, verdween de Taous Mikelian, nadat hij zijn woning in Teheran had verlaten. Hij was de voorzitter van de raad van protestantse voorgangers. Een paar dagen later werd zijn zoon opgeroepen om het lichamelijk overschot van zijn vader te identificeren. Hij was door enkele kogels door het hoofd om het leven gebracht. De moordenaars hadden op zijn ontzielde lichaam een stukje papier gelegd waarop de plek werd aangegeven waar men het lichaam van de vermoorde voorganger Mehdi Dibaj kon vinden. Hij was blijkbaar ook vermoord.
• Het lichaam van Mehdi Dibaj, voorganger van de “Assemblies of God”, werd in de bossen rond de plaats Karaj gevonden. Hij was door meerdere messteken om het leven gebracht.
• Nog geen twee jaar later in 1997 werd de voorganger Mohammad Baqer Yousefi, ook lid van de “Assemblies of God”, in een bos opgehangen. Hij was ook bekend onder de naam Ravanbakhsh.
• Ghorban Dordi Tourani, lid van de huisgemeentes, werd in november 2005 om het leven gebracht. Zijn gezin trof hem badend in zijn bloed voor de deur van hun huis aan. Zijn keel was doorgesneden.
• Mohammed Jaberi, eveneens lid van de huisgemeentes, werd in mei 2007 om het leven gebracht.
• Mohammed Ali Jaafarzadeh, ook lid van de huisgemeentes, werd eveneens in mei 2007 vermoord.
• Abas Amiri, lid van de huisgemeentes, werd in 2008 door de veiligheidstroepen in de nabije omgeving van Isfahan om het leven gebracht.
• Drie dagen na zijn dood, is ook zijn echtgenote overleden. Dit als gevolg van de martelingen door de veiligheidsdienst en hierdoor opgelopen verwondingen.

Dit is de prijs die de tot het Christendom bekeerde Iraniërs hebben betaald. Deze broeders en zusters geloofden in de blijde boodschap van Jezus Christus, die de kerk door de eeuwen heen heeft verkondigd. Zij zijn voor ons een voorbeeld en wij moeten het zaad dat zij hebben geplant laten groeien.

Rahe Salib (ماهنامه راه صلیب) is een organisatie die christelijke Iraniërs ondersteund met een kwartaalblad in het Farsi en in Nederland ook verschillende huisgemeentes heeft waar Iraanse asielzoekers diensten in hun eigen taal kunnen bezoeken. Meer over deze organisatie kunt u hier vinden.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij