En hij zei tegen zijn vader: Mijn hoofd, mijn hoofd! Die zei tegen een knecht: Draag hem naar zijn moeder.

2 Koningen 4:19 (HSV)

Een zonnesteek ontstaat meestal als men onder in een warme omgeving te veel in de zon verblijft en te weinig drinkt. Een reden waarom altijd geadviseerd wordt om in Israël met een petje op te lopen en te zorgen dat je voldoende drinkt. In deze geschiedenis over het zoontje van de Sunamitische lijken de symptomen op die van een zonnesteek, hoewel ook andere ziekten, zoals een hersenvliesontsteking een oorzaak kan zijn. Een andere persoon is Jona, waarvan gezegd wordt "En de zon stak op het hoofd van Jona, zodat hij geheel uitgeput raakte" (Jona 4:8 HSV). Verdere vermeldingen komen we tegen in Psalm 121:6 en Jesaja 49:10, uit al deze passages blijkt dat een zonnesteek zeer reëel was.

Wat me echter opvalt is dat de vader van dit kind het niet doorhad en de jongen door een knecht naar zijn moeder laat brengen, waar hij in de middag sterft. De vader blijft gewoon doorwerken. Lezen we verder dan vallen we van de ene verbazing in de andere, want de moeder brengt het lichaam van de jongen naar de kamer van de profeet Elisa om vervolgens de profeet te gaan zoeken. Dit is al vreemd want meestal worden de doden in deze landen en zeker als het zo warm is nog dezelfde dag begraven, zij doet dat dus niet. Ook vreemd is dat de vrouw niets zegt tegen haar man dat de jongen dood is. Als haar man nog vraagt waarom ze naar de profeet gaat, ook dan zegt ze niets erover dat de jongen dood is, maar zegt 'shalom', wat  in de HSV wordt vertaald met "Het is goed zo" en in de NBV "Laat me nu maar".  Uit al deze zaken mogen we concluderen dat ze dus blijkbaar wist dat de profeet in de buurt was, wat blijkt uit het feit dat ze hem in het Karmel gebergte vindt en dat vlakbij het plaatsje Sunem ligt. Gehazi (de leerjongen, discipel van Elisa) rent vooruit en ziet de jongen dood op het bed liggen en probeert die te genezen door de staf van Elisa op het gezicht van de jongen te leggen. Als hij ziet dat de jongen niet levend wordt rent hij terug en gaat samen met zijn leermeester terug. Elisa ziet de jongen liggen en "Vervolgens ging hij op het kind liggen, legde zijn mond op diens mond, zijn ogen op diens ogen en zijn handen op diens handen. Hij strekte zich over hem uit en het lichaam van het kind werd warm" (vers 34) en gaat vervolgens heen en weer lopen, dus ook nu wordt de jongen nog niet genezen. Pas bij de derde poging, wordt de jongen wakker, niest verschillende malen en opent dan pas zijn ogen.

Natuurlijk wordt het zeer kernachtig in een paar verzen verteld, maar als je het aandachtig leest komen veel vragen naar boven zoals, waarom zegt ze niets tegen haar man, hoe wist ze dat de profeet in de buurt was en waarom drie pogingen. Naast andere vragen als waarom spreekt Elisa steeds via Gehazi tot de vrouw, dit was stellig geen cultureel verschijnsel want eerder lezen we dat de vrouw met de profeet spreekt. Kortom zo'n eenvoudig en overbekend Bijbelgedeelte levert toch nog heel wat vragen op.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij