Op een forum van een groot kerkelijk genootschap waar veel van hun dominees en theologen hun mening geven, kwam ik een discussie tegen of een bepaalde cursus niet iets was. Het ging om een cursus over het aanleren van een bepaalde boeddhistische meditatie. Een van hen reageerde met "Christelijke meditatie heeft tot doel zich steeds meer te vereenzelvigen met Christus. Dit is totaal iets anders, de boeddhistische vorm van meditatie heeft als doel zichzelf te ontledigen en op te gaan in het niets" en ik zou zeggen dat het een terechte opmerking was, edoch de furieuze reacties deden mij schrikken. Een ander reageerde met "Het is dus gewoon een psychisch hulpmiddel" en "wat is er mis met het open staan voor ideeën uit ander gedachtegoed", terwijl een derde (een dominee) reageerde met "Moet nu overal eerst een (christelijke) mening overgegeven worden, voordat je het gaat uitproberen? ga het gewoon doen, doe aub niet te moeilijk! Je merkt wel of het je wel of niet bevalt" Ik zou op dit punt de vraag stellen, waarom zou je niet christelijke religies willen uitproberen, is de Bijbel dan niet de toetssteen om dit soort zaken eerst te onderzoeken?

Er werd dan ook door de eerstgenoemde persoon gereageerd met "Elke ideologie, elke religie, elke macht, die mensen gevangen houdt en die hen van Jezus als Redder en Verlosser weghoudt, kan maar uit één bron komen. toch? En doet het Boeddhisme dat niet? Daar wordt Jezus gereduceerd tot een incarnatie van de Boeddha, of zo. Maar dat durven we niet meer hardop te zeggen in onze kerk? Of wel? Als we dat niet doen, dan nemen we de aanspraken van Hem niet meer serieus. En dat kunnen we ook niet in het gesprek met Moslims doen. Als we ons eigen geloof niet serieus nemen, nemen zij ons (terecht) ook niet serieus." waarop door onze dominee werd gereageerd met "Onze manier van verlicht, modern, cq postmodern leven is het gevolg van een enorme vooruitgang... maar bij jou marcheren er van die inzichten van 2000/3000 jaar oud doorheen, die daar haaks op staan. Ik snap niet hoe je dat met elkaar kunt rijmen ik snap niet hoe je die enorme discrepantie het hoofd biedt." Dus de Bijbel als toetssteen is te vergelijken met inzichten die 2000/3000 jaar oud zijn, en ondanks het verweer dat voor onze eerste persoon de Bijbel de toetssteen is omdat die door God is geïnspireerd, reageren anderen met "Dit is zo jaren '50 gepraat waarmee ik ben opgegroeid en doodgegooid, ik dacht dat we dat in de kerk nu toch achter ons gelaten hadden" en dat deze persoon "intolerant" is.

Wat mij vooral in deze discussie trof was dat slechts één persoon de moed had om te zeggen dat de Bijbel de toetssteen is, terwijl de anderen vonden dat ook in andere godsdiensten waarheden zijn en zelfs zo ver gingen dat ze die graag zouden omarmen. Met deze stelling ga ik ervan uit dat ze dit ook in de praktijk brengen (wat oa. bleek uit de verschillende cursussen die ze hadden gevolgd) en aan hun kerkgangers overbrengen. Bij mij kwam dan ook de vraag naar boven, wat dan nog het christelijk geloof voor hen betekende en ik vermoed weinig. De constatering dat deze kerk al jaren met een grote leegloop kampt heeft denk ik dan ook voornamelijk te maken, dat deze predikanten geen Boodschap meer hebben, maar zelf zoekend zijn in de grote leegte die is ontstaan en alles omarmen zolang het niet christelijk is, want dat is volgens deze predikanten passé. Degenen die nog de Bijbel als houvast zien, zijn volgens deze predikanten fossiele dinosauriërs. Het zij zo dat ik een levend fossiel ben, maar deze discussie is de afgelopen eeuwen vele malen in verschillende varianten gevoerd en het blijkt dat ze allemaal passé zijn, behalve die kleine groep fossielen die zich aan de Bijbel hielden. Ik zie dan totaal geen heil in participatie, in wat voor vorm dan ook, in andere religies.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij