Voor de lezer: Onderstaand verhaal is een allegorie. Een verhaal wat bedoeld is om naast the passion van de EO te leggen om iets duidelijk te maken.

Het was de tussentijd. Hij was gegaan, en wij...wij waren moederziel alleen achtergebleven. Wachtend en uitziend naar de komst. Hij was ons na Pasen verschenen. Zo duidelijk, zo tastbaar. Brood ging naar binnen, Wij hadden z'n wond in z'n zijde gezien. Hij had zich bekendgemaakt en de grauwe sluier van de rouw en de dood weggenomen. Meer dan 500 hadden hem daadwerkelijk gezien. Niet weinig zou je zeggen en overtuigend genoeg. Als zelfs in de mond van 2 0f 3 getuigen al betrouwbaarheid genoeg lag. Echter, helaas waren daar ook die anderen. Betaalde krachten van de overpriesters en schriftgeleerden. Nu na Jezus hemelvaart gingen ze rond. Ze durfden en konden weer nu hij er niet meer was. Hun getuigenverslag vulde Jeruzalem. En het ergste was. Ze werd geloofd en nauwelijks tegengesproken. Hun boodschap venijnig en gemeen, betrok ons in een akelig toneelspel. Het drama van de opstanding in drie bedrijven. Eerste bedrijf : zijn dood Tweede bedrijf: de diefstal van zijn lijk uit het graf: Derde bedrijf: de fake boodschap van zijn opstanding. Daar ging ons evangelie, daar ging het goede nieuws. Ze bleef hangen tussen hemel en aarde als Jezus aan het kruis. Er bestond een behoefte aan herhaling. Konden we het maar overdoen. We zouden minder beduusd en overdonderd hen aan hun haren bij de levende heiland hebben gesleept. Hoewel je na z'n opstanding natuurlijk nooit wist wanneer op welke plek Hij er daadwerkelijk was. Konden we ze maar met hun ongelovige neuzen op de harde heilsfeiten drukken. Konden we maar.. Maar ja....... die kans was verkeken. Het moment van zijn aanwezigheid voorbij.

Het was Petrus geweest die ze had geïntroduceerd. De Griekse dramaspelers. Het had me enigszins verbaasd deze stoere visser met dit toneelgezelschap te zien binnenkomen maar aan de andere kant was het ook wel weer altijd hij die verrassende acties ondernam en daden stelde op de momenten dat je het niet verwachtte.

We hadden ze in Jeruzalem al eens een stuk van Dido zien opvoeren. Zo op een afstandje. Geld voor de zitplaatsen in het theater hadden we uiteraard niet gehad tijdens de navolging van onze arme meester Jezus.. Hun gerucht was hen echter vooruit gesneld in de smalle straatjes van Jeruzalem. Ze waren populair. De mensenmassa droeg hen echt op handen. Ze hadden een geweldig bereik en ze waren in staat het verleden als het ware tot leven te brengen. Ons was verteld hoe het theater zinderde van spanning door hun dramatische kwaliteiten op het moment dat Dido zich van het leven beroofde. Hoe het aanwezige publiek na afloop van deze voorstellingen,, het spektakel zwaar geëmotioneerd en in doodse stilte had verlaten. Ook was opgevallen hoezeer deze emoties raakten aan de onze. Nu wij om zo te zeggen onze Dido ( geliefde) zich hadden zien opofferen. Had ook hij zich niet overgegeven uit liefde voor ons zoals zij zich ter wille van de liefde voor Aeneas in de dood stortte?

Met enige goede wil konden liederen uit dit bekende dramastuk zo gebruikt worden in onze echte boodschap. Andreas, Muzikaal aangelegd had zich al met toewijding op deze taak toegelegd.

Er was wel behoorlijke overredingskracht voor nodig geweest om het toneelgezelschap zover te krijgen het door ons bedachte stuk uit te spelen. Een veel gehoorde klacht was dat men niet echt geloofde dat onze Jezus was opgestaan, terwijl dit gegeven in de door ons geschreven teksten zo duidelijk naar voren kwam . Hierop antwoordden wij steevast dat er op dit moment ook geschriften in omloop waren die het tegenovergestelde beweerden die werden uitgesproken door absolute opstandingsgelovigen. Een argument wat het niet zo geweldig deed bij ons toneelgezelschap.

Thomas bracht in dat ons verhaal ruim voldoende uitdaging bood en publiek zou trekken voor onze toneelspelers. Enkele jonge acteurs werd duidelijk gemaakt hoe deze rol een positieve bijdrage kon leveren aan hun carrière. Dit maakte meer indruk.

Gelukkig was ons door Jozef van Arimathea en Nicodemus een behoorlijke som geld gegeven Zij hadden de schaduw verlaten en stelden het ons als overtuigde gelovigen graag ter beschikking. Mattheus had in z'n functie als hoofdtollenaar om het zo te zeggen wel enige feeling gekregen met het moment waarop je financiën moest inbrengen in een gesprek. Hij nam nu dan ook het voortouw. Na een snelle berekening kwamen we erop uit dat voor ieder van de dramaspelers zo'n 30 zilverlingen beschikbaar was. Nog niet iedereen was overtuigd. Een consequente Griekse toneelspeler gaf aan publiek en privé toch in alle vrijheid te willen blijven zeggen niet te geloven in deze dwaasheid van een gekruisigde God en opstanding uit de dood. We keken een beetje benauwd. Zou dat de echte boodschap waarin wij zo hartstochtelijk geloofden niet ernstig bederven? We stemden toe en kochten van hem een moment van dramatische overtuiging voor een 30 muntig verradersloon. Hij mocht Jezus spelen. De mooiste rol voor de minst overtuigde van het stel.

We hadden succes. Tienduizenden kwamen naar Jeruzalem. Luisterend en kijkend naar de grote dramaspelers. Er werd overtuigend gespeeld en wij voelden de emotie kloppend in onze kelen als we keken hoe Jezus zijn lijdensweg ging. Mensen gingen weg, onder de indruk. Stiller en geëmotioneerder dan na de opvoering van Dido. Keer op keer werd het drama gespeeld en de media-aandacht nam alleen maar toe. Mensen voelden mee met de gespeelde mij, met Petrus. en zelf voor Judas had men sympathie. Ze deden me denken aan de vrouwen in Jeruzalem. De spelers deden hun spel en Christus werd opnieuw gekruisigd.

En toen. Toen brak dag 50 aan... Zij zagen wat aan ons. Onze monden werden plotseling geopend. We konden het eenvoudigweg niet langer voor ons houden. Na alle toneel en façade viel het doek.

En we spraken in wel 1000 talen zodat iedereen begreep en iedereen hoorde.

De bijtende spot kwam weer omhoog. We zouden dronken zijn. We waren het bijna ontwend na de maatschappelijke acceptatie van de afgelopen dagen. De woorden werden ons gegeven.

“.. Jullie … Jullie hebben hem gekruisigd.” Ze keken geschokt, persoonlijk aangesproken na al hun gespeelde medelijden en gekweekte emotie. Ontdaan door de beschuldigende toon.

“Dit... dit is nu wat er in Joel staat.” hoorde ik Petrus naast me jubelen. “God stort uit zijn Geest op alle vlees.” Er begon een andere wind te waaien door Jeruzalem. Ze vulde de pleinen en straten. Doorademde de huizen. De Geest maakte ruimte voor onze Jezus in harten van mensen.

“Wat moeten we doen?” Vroeg de Joods/Griekse toneelspeler wanhopig die nieuwsgierig was komen aanlopen. We keken hem aan en herinnerden ons met een schok onze Heiland weer. Zo totaal anders dan deze man “Keer je om, laat je dopen.” Zo spraken we. Die dag raakten we er 10 duizenden kwijt en wonnen er 3000. In de Hemel was er reden voor feest en wij... wij schaamden ons niet langer voor het Evangelie.

Dit artikel is geschreven door Kees de Leeuw

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij