Er was eens in een Oosters land een klein stadje, schitterend gelegen in een mooie vallei en op het eerste gezicht zou je er zo op verliefd worden. Bij de poorten stonden schitterende palmbomen, op de brink wat een liefelijke waterput, de kleine huizen hadden van die markante daken die zo kenmerkend waren voor deze kleine stadjes. De bewoners waren vredelievend en zeer wijs, als iemand in het land een probleem had dan gingen ze naar dit stadje voor raad. Het waren dan ook de beste burgers die een koning zich maar kon wensen.

Zonder dat ze het wisten was er in de hoofdstad van hun land een grote opstand waarbij zelfs een zoon van de koning bij was betrokken. Daar was een man Seba, die eigenlijk een grote nietsnut was, dat vol bombarie verkondigde dat hij niet meer de koning wilde volgen en direct sloten veel mensen van dat land zich bij hem aan. Het had grote gevolgen, ook voor de bewoners van het stadje die nog helemaal van niets wisten, want de koning sloeg de opstand neer en zijn legers begonnen jacht te maken op deze Seba de Nietsnut. Deze Seba vluchtte met de opstandelingen en kwamen in het kleine stadje in de hoop dat ze zich daar konden verdedigen. De legers van de machtige koning hadden algauw het stadje belegerd en de generaal van deze machtige koning was op wraak belust omdat deze opstandelingen het gewaagd hadden een coupe tegen zijn koning te ondernemen. Deze generaal had besloten in zijn boosheid om het hele dorpje met iedereen die daarin was van de aarde weg te vagen.

De bewoners die zo beroemd waren dat ze iedereen konden helpen waren in paniek en in al hun wijsheid zagen ze geen mogelijkheid om zichzelf van de komende ramp te redden. Als kippen zonder kop renden ze in paniek rond en wisten niet wat ze moesten doen. Vanaf hun stadsmuur zagen ze het grote leger dat ieder moment kon binnenvallen en hen zou doden. Slechts één onbelangrijk persoon, die erg arm was en die door iedereen over het hoofd werd gezien, bleef rustig en liep uit de poort naar dat verschrikkelijke leger en vroeg om een gesprek met de generaal. Deze persoon herinnerde de generaal eraan dat in vroeger tijden de mensen altijd naar deze stad waren gegaan als ze problemen hadden en dat er dan altijd een oplossing werd gevonden. En was het niet zo dat deze stad altijd de koning had gediend? Zijn wij niet altijd vredelievend geweest en nu wilt u deze stad vernietigen met alle bewoners erin? Ongemakkelijk geeft de generaal toe dat hij beslist niet wil dat de stad ten gronde wordt gericht en verteld waarom hij toch is opgetrokken tegen de stad.

De persoon hoort het verhaal van de generaal aan en dat het allemaal de schuld was van Seba de Nietsnut die tegen de koning in opstand was gekomen. Door het gesprek met deze persoon kwam de generaal tot rust, begon weer na te denken en plotseling zegt de generaal dat hij zijn legers zal wegzenden, zodra deze Seba de Nietsnut is uitgeleverd. De persoon knikt begrijpend en zegt dat ze het hoofd van deze Seba de Nietsnut over de stadsmuur zullen gooien. Niet veel later wordt het hoofd van de opstandeling afgehakt, zoals dat in het Oosten de gewoonte was met opstandelingen, en werd over de muur naar het leger gegooid. De generaal zag het en hield zijn belofte en gaf zijn legers het bevel om weg te gaan.

Zo werd dit stadje gered en deze persoon die het stadje had gered door zijn wijsheid? Ach, hij was erg onbelangrijk en niemand dacht meer aan hem. Jaren later wisten ze zelfs niet meer of het een man of een vrouw was geweest. Maar deze hele gebeurtenis werd later door een andere koning in zijn annalen opgeschreven “Wijsheid is beter dan kracht, maar de wijsheid van de arme wordt veracht en zijn woorden worden door niemand gehoord.”

Vrij naar 2 Samuel 20 ; Prediker 9:14 -15

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij