Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
We kregen kritiek dat als we het boek van Daniel Matson zelf niet hadden gelezen we ook geen oordeel over zijn visie mochten vellen en dat alleen al om die reden er vele onjuistheden in zaten omdat de schrijver geen kennis van zaken zou hebben. Daarom dat we in dit artikel iets dieper ingaan op wat deze Matson in zijn boek schrijft. Ik adviseer om ook het vorige artikel te lezen, want het betreft gedeelten uit het boek die we hier niet zullen herhalen.
Aan het begin meldt de schrijver dat “Bijbelse astrologie is in overeenstemming met de Bijbel in zijn intentie om de tekens aan de hemel te tonen” (p. 8). Wat opvalt is dat in de Bijbel, op één passage na, nl. bij de ster van Bethlehem over de magoi (die dus ook nog eens heidenen waren), altijd negatief wordt uitgelaten. Jesaja 47:13 zegt tegen de astrologen "zij die de hemel waarnemen, die in de sterren kijken, die de nieuwe manen voorzeggen; en laat ze u verlossen van die dingen, die over u zullen komen. ... het vuur zal ze verbranden". In 2 Koningen 17:16 wordt verhaalt van de Israëlieten die vervallen in de aanbidding van alle heir des hemels en wat kwaad was in de ogen des Heren. Andere verwijzingen naar astrologische verering van sterren kan men vinden in Amos 5:25-27 en Handelingen 7:42. Hierbij moet men in het achterhoofd houden, dat dit ten zwaarste verboden was (Deut. 4:19; 17:3 "Dat gij ook uw ogen niet opheft naar den hemel, en aanziet de zon, en de maan en de sterren, des hemels gansche heir; en wordt aangedreven, dat gij voor die buigt, en hen dient.") Ook een Jeremia (10:2) waarschuwde de mensen om niet bang te worden van de tekenen aan de hemel, zelfs als de anderen dat wel doen. Tot slot dient Daniel genoemd te worden die leefde gedurende de Babylonische ballingschap en daar de reeds eerder behandelde astrologen tegen kwam. Belangrijk is de afwijzing die hier tegen deze praktijken wordt genoemd: "De verborgenheid, die de koning eist, kunnen de wijzen, de sterrenkijkers, de tovenaars en de waarzeggers de koning niet te kennen geven" (Dan. 2:27).
De Bijbel wijst dus astrologie af en het is dan ook vreemd dat Matson zegt dat het wel in overeenstemming is met de Bijbel. Om het te beargumenteren verwijst hij naar de boeken van E.W. Bullinger en J. Seiss die hij veelvuldig gebruikt in zijn eigen boek. Indertijd hebben we de oorspronkelijke uitgave van E.W. Bullinger’s “Witness of the Stars” gelezen en moeten constateren, wat overigens ook alle bekende astronomen uit zijn tijd al hadden gedaan, dat bijna 100% van de vermeende betekenissen volledig bij elkaar waren gefantaseerd (zie ons artikel Christelijke astrologie waar we dit behandelen). Daarnaast bleek dat deze Bullinger ook kabbala bestudeerde en een heel hoofdstuk in zijn boek hieraan had gewijd (welke in latere edities is verwijderd onder het mom van “om sommige te gedateerde zaken weg te laten”, terwijl dit wel de basis was van zijn hele boek). Het genoemde boek van J. Seiss “Het Evangelie in de sterren” is volledig op het werk van Bullinger gebaseerd en geeft weinig tot geen andere inzichten.
Voor ons is het belangrijk om te weten dat Matson dus zich niet bezig houdt met sterrenkunde, maar met pseudowetenschappelijke astrologie die nota bene ook nog eens door de Bijbel wordt afgewezen.
In de Bijbel worden maar een paar sterrenbeelden en planeten vermeld, individuele namen van sterren worden niet genoemd en de eerste vermeldingen bij Joden zijn dan ook uit de Babylonische tijd en pas vanaf de vroege Middeleeuwen merken we dat de Joden zich hiervoor gaan interesseren en veel namen overnemen van de Grieken en Arabieren. Het is dan ook om die reden dat Bullinger gewoon de in zijn tijd gangbare sterrennamen gebruikt (dus voor het gros afkomstig van de Grieken en Arabieren) en daar met een eigen draai Hebreeuwse betekenissen aangeeft. Het moge logisch zijn dat dit niet alleen erg onwetenschappelijk is, maar bovendien ook nog eens zeer onbetrouwbaar. Ondanks dit, baseert Matson zich op deze onbetrouwbare gegevens van Bullinger en het is dan ook niet verwonderlijk dat de vele verklaringen kant nog wal raken.
Volgens Matson zou de ster Spica in het Hebreeuws ‘Zerah’ (=zaad) heten (p. 8), terwijl bekend is dat de Joden deze Shiboleth noemden (R.H. Allen, p. 467). Een andere ster, Zavijah zou volgens hem betekenen “de schoonheid van de Heer” (p. 8), maar het is van de Arabische naam Al Zawah “de hoek” (R.H. Allen, p. 469). Helemaal bont wordt het met γ Vir waarvan alleen Bullinger stelt dat die ooit Tsemech werd genoemd. De naam Vindemiatrix zou volgens hem “die zal afdalen” of “die zal heersen” betekenen (p. 8), echter in het verleden was er enige verwarring om deze ster omdat op oude sterrenkaarten zowel α Vir als ε Vir ermee werden aangeduid, pas in de 13de eeuw op de Alfonsine Tables werd definitief de naam aan ε Vir gegeven en ook hier blijkt dat Matson er een verkeerde betekenis aangeeft. We verwijzen hier juist naar het boek van de astronoom R.H. Allen, omdat die in dezelfde tijd leefde als Bullinger en dat deze dus had kunnen weten dat hij bewust foute verklaringen gaf.
Het is dan ook belangrijk om te beseffen dat alle verklaringen rondom de namen van sterren in het boek van Matson dus of fout zijn of onder zware verdenking staan. Over de mogelijke “profetische betekenis” moeten we dan ook zeer grote vraagtekens stellen en neigt (zeker in het geval van Bullinger) op regelrechte misleiding.
Een groot deel van zijn boek besteed Matson aan de zogeheten bloed-manen. Hij stelt “Hoewel we niet veel specifieks vinden over bloedmaan-tetrads in de Bijbel, moet hun zeldzaamheid en timing de gelovigen leiden tot een meer bewust worden van de tijd waarin ze leven” (p. 10). In ons artikel over maansverduisteringen behandelen we de rode kleur die vaak ontstaat bij een verduistering en dat in de periode van 1960 tot 2015 ruim 37% een bloedrode maan was en dus een bloedmaan genoemd kan worden en dat het dus geen zeldzaamheid is. Iets verder in hetzelfde artikel behandelen we ook de tetrad’s, of correcter de Triple Inex genoemd, en ook al geen zeldzaamheid is omdat deze zich de afgelopen 2000 jaar 55 keer heeft voorgedaan.
We zullen maar niet ingaan dat bij deze laatste tetrad niet alle maansverduisteringen voldeden aan een bloedmaan. Daarnaast vinden we het zeer vreemd dat als deze maansverduisteringen al als tekens door God waren bedoeld deze niet precies op het moment zelf verschenen maar slechts in de buurt van de gebeurtenissen (bv. tijdens de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog). Een zeer terechte vraag is dan ook waarom God dit teken niet op het juiste moment heeft laten zien, maar pas achteraf. Een opmerking als “Hoe dan ook” (p. 12) en dan een heleboel indrukwekkende berekeningen (p. 12-17) geven geen antwoord op het feit dat het “teken” niet op de juiste tijd verscheen en dat God blijkbaar niet bij machte was om het correct aan te geven.
We moeten dan ook constateren, dat het geheel een gekunstelde verklaring is om een regelmatig astronomisch fenomeen via pseudowetenschappelijke astrologie te onderbouwen tot iets dat er gewoonweg niet is.
Uit de vele duizenden zonsverduisteringen die er de afgelopen millennia zijn geweest worden er een paar uitgehaald en op gewezen hoe bijzonder die zijn. De vraag is waarom deze zo bijzonder zijn, omdat het een jaarlijks terugkerend verschijnsel is. Het is dan ook opmerkelijk om te lezen dat de zonsverduistering uit 2015 wijst op de secularisatie van Amerika terwijl vele anderen blijkbaar dat niet zijn (zie hier voor een lijst). Een opmerking als “Zijn al deze uitlijningen bij toeval?” roept bij mij eerder de vraag op, en al die andere zonsverduisteringen zijn die niet toeval? Waarom hebben die dan geen betekenis.
Feit is dan ook, dat pas sinds een paar decennia astrologie zijn intrede heeft gedaan bij christenen en dat pas sinds die tijd ieder schitterend fenomeen aan de sterrenhemel wordt verafgood tot iets met een specifieke betekenis. De schrijver denkt op basis van Genesis 1:14 “En dat zij zijn tot tekens en tot seizoenen en tot dagen en jaren” (p. 7 waar bovendien nog eens foutief Gen. 1:41 staat) dat men de toekomst mag waarnemen, terwijl hier wordt gesproken over de vaste tekens van de feestdagen en de seizoenen. Al eerder zagen we dat astrologie in de Bijbel wordt afgekeurd en dat de enige zonsverduistering in de Bijbel een profetie was (Amos 8:9), die ook precies uitkwam en niet ongeveer binnen een paar jaar. Dit geeft dan ook een schrijnend verschil met wat deze Matson beweerd.
Eindelijk komen we in het boek bij het gedeelte over de conjunctie die op 23 september plaatsvindt. Ondertussen zijn allerlei zeer dubieuze stellingen gepasseerd zoals “er zijn 83 sterren in Kreeft” (p. 34), terwijl bekend is dat er honderden sterren zijn in dit sterrenbeeld, zie hier waar de 121 bekendste worden genoemd. Dat de Pleïaden “Jezus Christus is met de gemeente” is (p. 24), echter tot de 18de eeuw wordt dit nergens genoemd. Of “888 is het getal van de naam van onze Verlosser in het Grieks: Jezus (Jesous)” (p. 28) Een statement die we nergens in de Bijbel vinden, maar wel bij christelijke kabbalisten.
Wat dan als eerste opvalt is dat Matson stelt dat Jupiter de Messias is (p. 36). Zij die de Griekse geschiedenis kennen weten dat Jupiter een Griekse godheid was en dus wordt door de schrijver Jezus nu met deze heidense afgod vereenzelvigd (is dit niet een signaal wie er werkelijk achter deze misleidingen zit?). In Openbaring 2:13 lezen we van Antipas die aan deze afgod werd geofferd, wat dus deze claim van Matson extra dubieus maakt.
Zoals in ons vorige blog al is duidelijk gemaakt, gaat het hier strikt niet om een conjunctie daar deze planeet Jupiter op een totaal andere plaats staat. Opnieuw een signaal dat deze Matson geen deskundige is op het gebied van de astronomie en wetenschappelijke termen naar eigen inzicht aanpast. Ook in ons vorige artikel is al aangegeven dat dit al meermalen is voorgekomen en dus niet iets specifieks is. We zien dan ook in in vergelijking met de vele andere conjuncties in het verleden geen enkele aanwijzing dat dit met Openbaring 12 te maken zou hebben.
Zoals ook het eerder behandelde artikel van Matson rammelt ook zijn boek van vele kanten. Niet alleen worden vele verkeerde betekenissen aan sterren gegeven, worden astronomische feiten door elkaar heen gehusseld, maar ook zien we dat de schrijver bewust de vele waarschuwingen van de Bijbel naast zich neerlegt en zich overgeeft aan toekomstvoorspelling en astrologie. Mijn advies is dan ook om dit soort onchristelijke boeken niet te lezen en die tijd te besteden aan wat er echt in de Bijbel staat.
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
