Al jarenlang verschijnt iedere maand op onze blog de Livius Nieuwsbrief waarin allerlei ontdekkingen staan over de oudheid. We geven direct toe dat sommigen niets te maken hebben met de Bijbel, maar aan de andere kant veel ontdekkingen hebben terdege te maken met de Bijbel. Als we lezen over een opgraving van een fort van de Romeinen, de vondst van een zegelafdruk, of een nieuwe vertaling van een oud geschrift, dan geeft ons dat inzicht in hoe de wereld uit de tijd van de Bijbel was en daarmee ook inzicht in wat met sommige Bijbelteksten wordt bedoeld. Zo geven opgravingen in Susa (Iran) een perfect inzicht van het boek Esther. Het is alleen jammer dat veel van deze vondsten niet spectaculair zijn, een paar zwaar versleten bronzen muntjes is lang niet zo indrukwekkend als de vondst van een prachtige gouden schat. We zien dan ook dat veel van dit soort berichten worden opgehypet. Erger is dat veel christenen en christelijke organisaties hierin meedoen en daarmee juist het christendom belachelijk maken.

Vervalsingen en erger…

Zo schreef ik vorig jaar over vervalste Dode Zee-rollen, waarbij de kern was dat een christelijke organisatie met veel geld en nog meer bombarie massaal allerlei “oudheden” opkocht. Hoe mooi hun doelstellingen ook leken, het had niets met (Bijbel)wetenschap te maken en de enige verbazing was dat men al vooraf had kunnen vermoeden dat het grootschalige fraude was.

Gaat het in dit geval misschien nog om goedwillende mensen, we zien ook zelfbenoemde wetenschappers die in naam van het christendom menen de Bijbel te kunnen bewijzen. Een mooi voorbeeld is Ron Wyatt die de Ark van Noach, de route van de Exodus, de kopermijnen van Salomo en nog veel meer vondsten heeft gedaan. Grote probleem, al die schitterende vondsten zijn niet door anderen gecontroleerd of te controleren. Wetenschappers die dat wel gedaan hebben constateerden dat het prachtig Science Fiction was, met de nadruk op fiction en dat deze charlatan hiermee eerder de Bijbel belachelijk maakt dan iets onderbouwt.

Nu is hij niet de enige, zo stond er een paar jaar geleden in een christelijk populair wetenschappelijk tijdschrift een artikel dat de Feniciërs het Amerikaanse vasteland hadden ontdekt en dat dit het Ofir uit de Bijbel is. Als een van de argumenten werd de zogeheten Paraíba-inscriptie aangehaald. Nu is al meer dan honderd jaar bekend dat deze inscriptie een vervalsing is en bij mij komt dan de vraag op of degene die het schreef wel een deskundige was en vooral waarom dit artikel niet vooraf was gecontroleerd zodat deze gigantische blunder voorkomen had kunnen worden. Erger is dat nu, na een paar jaar, nog steeds geen rectificatie heeft plaatsgevonden en dat het artikel inmiddels één-op-één door een andere populair wetenschappelijke organisatie is verspreid.

Deze week verscheen een artikel dat de Cherokee-indianen afstamden van de Israëlieten op de website van een christelijk wetenschappelijke organisatie. Het geheel was gebaseerd op twee argumenten, de eerste dat volgens een zekere James Adair (1709–1783) in zijn boek The History of the American Indians de taal van deze indianen grote overeenkomsten heeft met het Hebreeuws. De vele voorbeelden in dit boek blijken een-voor-een niet te kloppen, het is dan ook niet vreemd dat wetenschappers dit niet ondersteunen. Het andere argument is DNA, tegenwoordig kun je met DNA alles bewijzen en zo ook in deze. Wel jammer dat dan wordt verwezen naar een vage niet-wetenschappelijke website die vervolgens verwijst naar de commerciële organisatie DNA Consultants  en die als disclaimer hebben “Our genetic findings about Cherokee people have not been submitted for peer-reviewed scientific or historical publication” met vervolgens een hele lijst van wetenschappelijke en andere instellingen die natuurlijk niets, maar dan ook helemaal niets, te maken hebben met deze organisatie. Ook hier een prachtig verhaal waar helemaal niets van klopt.

Hoe verder?

We hebben een paar voorbeelden aangehaald van broodje aap verhalen die door christelijk populair wetenschappelijke organisaties worden gepromoot. Zeker vergeten we niet dat dit soort broodje aap verhalen nog meer bij niet-christenen voorkomen en we zien dat steeds meer wetenschappers proberen deze kolderverhalen te weerleggen door er artikelen over te schrijven, terwijl anderen de fout bij zichzelf zoeken, of zoals Jona Lendering het omschreef “een wetenschap die haar methoden niet uitlegt, lijkt geen methode te hebben, trekt amateurs aan, kan geen overtuigend weerwoord bieden aan kwakhistorici en ontbeert daardoor het gezag dat nodig is om de samenleving adequaat te informeren”.

Het is belangrijk dat wetenschappers hun vakgebied populariseren, zorgen dat er een goed en overtuigend weerwoord wordt gegeven. Dit is nog belangrijker voor christelijke wetenschappers die niet alleen hun vakgebied hoog moeten houden, maar ook Gods Woord. Christelijke wetenschappers en wetenschappelijke organisaties kunnen fouten maken en als ze daarop gewezen worden is het belangrijk dat ze de hand in eigen boezem steken en zo’n fout artikel rectificeren. Daarnaast zijn zij het die bij uitstek geschikt zijn om dit soort zwamverhalen te ontkrachten door degelijke wetenschappelijke tegenargumenten te geven. Dat zij zich opwerpen als hedendaagse Berea-christenen die alles eerst onderzoeken of het wel waar is (Hand. 17:10-11), voor ze over gaan tot publicatie.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij