Toen ik de studiepagina van broeder Sidney Wilson meerdere keren had gelezen (zie gisteren), heb ik mijn Bijbel er bij gepakt. Onmiddellijk besefte ik dat, als het waar was wat ik las, mijn hele maranatha-schema als een kaartenhuis in elkaar zou storten. En dat gebeurde inderdaad, want als je deze ‘hoeksteen’ weghaalt, blijft er van dat schema niet veel meer over.

Om een lang verhaal kort te maken. Christus komt Zijn kinderen niet OPHALEN, de oprechte kinderen van God gaan Jezus INHALEN. Dat is met twee zinnen de boodschap van 1 Thes. 4. Er is geen sprake van een stille, geheime komst. Alleen al de inzet van de gebeurtenis zou ons de ogen moeten openen. Immers Paulus heeft het over een ‘teken’ en het ‘roepen van een aartsengel’ en de klank van ‘een bazuin Gods’! Denk bij die bazuin aan wat Paulus daar over zegt in 1 Cor. 15:52 en Jezus in Matth. 24:31. Dat gebeurt bepaalt niet in stilte!

Naast de uitleg van 1 Thes. 4:13-17 is er ook een en ander bekend over de oorsprong van de leer van de opname.

De oorsprong van de leer van de opname van de gemeente.

Waren het eerst de Nieuwtestamentische gegevens die mijn ogen opende voor de boodschap van de wederkomende Heer (Zijn parousia) met macht en majesteit, jaren later kwam ik er achter, na een grondige studie kerkgeschiedenis, hoe er door de eeuwen heen gedacht is over de terugkeer van de Here Jezus en de Bijbelse toekomstverwachting. Daaruit bleek dat de leer van de ‘opname van de gemeente’ nooit bekend is geweest, geleerd of gepredikt is vóor 1830. Daar kwam ik via verschillende, onafhankelijk bronnen achter. Eén van de mensen die daar iets over heeft geschreven is Dr. D. Martyn Lloyd-Jones.

Dr. D. Martyn Lloyd-Jones

Dr. Lloyd-Jones (1899-1981) was éen van de meest invloedrijke predikanten uit Engeland in de vorige eeuw. Hij was bijna dertig jaar predikant van de Westminster Chapel in Londen en gaf jarenlang lezingen, uitleg van Oude- en Nieuwtestamentische Bijbelgedeelten, waar duizenden mensen op af kwamen. Een groot deel van zijn werk is vastgelegd in Engelse bijbelcommentaren. In Nederland zijn een paar boeken van hem verschenen: ‘God de Vader, God de Zoon, God de Heilige Geest’ en ‘De laatste dingen’.

Toen ik dat laatst genoemde boek las, kreeg ik de bevestiging van wat ik dertig jaar geleden al had ontdekt in het boek dat als titel heeft ‘The incredible cover-up’, geschreven door Dave MacPherson, die jarenlang onderzoek heeft gedaan naar de oorsprong van de lering van de opname. Met talloze stukken uit die tijd in de hand is hij het spoor gevolgd en kwam uit bij de zogeheten Powerscourt Conferences on Prophecy in Edinburgh, Schotland.

Toen ik rond 2000 de vertaling van het boek van Dr. Lloyd-Jones kocht, kreeg ik uit onverdachte bron bevestigd, wat ik al had meegekregen van MacPherson en wat ik door bestudering van de bijbelgedeelten die aangehaald worden voor de leer van de opname van de gemeente gevonden had.
Lees met aandacht een gedeelte uit het boek van Dr. Lloyd-Jones. De vertaling is soms wat houterig, maar dat komt omdat het de schriftelijke vastlegging van toespraken is.

Nadat hij eerst heeft uitgelegd wat de leer van opname van de gemeente inhoudt, schrijft hij op blz. 137 het volgende:

Ik heb al gezegd dat deze leer van de opname pas in 1830 werd geïntroduceerd. In feite beschikken we over een gezaghebbende uitspraak over de manier waarop dat gebeurde. Er was een Nieuwtestamenticus Tregelles die behoorde tot de zogeheten Plymouthbroeders (in ons land de Vergadering van gelovigen, caeg). Tregelles was zonder twijfel éen van de grootste wetenschappers op het gebied van de nieuwtestamentische tekstkritiek in de vorige (de 19e eeuw) eeuw en daarbij was hij een Godvrezend en vroom man. In 1830 en de jaren daarna was hij aanwezig op de Powerscourt Conferenties, die ook werden bezocht door de grote J. N. Darby en B.W. Newton (twee voormannen van die Plymouth Brethren, caeg) en anderen die tot hun school behoorden. Tregelles zei het volgende: ‘Ik weet niets van het bestaan van een duidelijk omschreven leer met betrekking tot de verborgen opname van de kerk ter gelegenheid van een verborgen komst, voordat deze leer naar voren werd gebracht in de kerk van mr. Irving, als een uiting van wat op dat moment werd aanvaard als de stem van de Geest. Of iets dergelijk nu ook door anderen werd beweerd of niet, feit is dat het huidige dogma en het huidige jargon vanuit die veronderstelde openbaring zijn ontstaan’.

Ik wil nog even uw geheugen opfrissen met betrekking tot ds. Edward Irving. Hij was een opmerkelijk Schots predikant wiens levensgeschiedenis de moeite van het lezen waard is. Hij was een geweldige redenaar met een briljant verstand; ooit was hij de rechterhand van de grote dr. Thomas Chalmers in Schotland. daarna vertrok hij naar Londen; hij oefende zijn ambt daar op zo’n uitzonderlijke wijze uit dat hij de populairste predikant van de stad werd.

Helaas, de arme Edward Irving lijkt, om het maar vriendelijk te zeggen, het evenwicht in zijn leer een beetje te zijn kwijtgeraakt. Hij beweerde dat hij in tongen was gaan spreken en dat God hem een visioen had gegeven. Daarom stichtte hij een nieuwe kerk die de Apostolische kerk werd genoemd. Hij beweerde dat de kerk nog steeds apostolisch was en dat het ambt van apostel en van profeet na de eerste periode van de kerk niet had mogen ophouden; volgens hem moesten er nog steeds apostelen en profeten zijn en dezen moesten nog steeds openbaringen ontvangen, veelvuldig profetische boodschappen doorgeven, visioenen krijgen, in tongen spreken etc. Zijn volgelingen beweerden dat zij dat allemaal deden en daarom noemden zij zichzelf de katholiek Apostolische Kerk. Gedurende enige tijd had hij een zekere aanhang, maar die verminderde en verdween langzamerhand.

Nu zegt Tregelles dat bij zijn weten de leer van de verborgen opname van de kerk bij de komst van onze Here voor het eerst werd gehoord als gevolg van een profetische boodschap in de kerk van Edward Irving. Deze opvatting ontstond als gevolg van een uiting in tongen, die door iemand anders werd uitgelegd. Tregelles legde hier zelfs de nadruk op met zijn opmerking dat deze leer een ‘openbaring’ was.

Ik ga ervan uit dat u de betekenis hiervan inziet; immers ook vandaag de dag zijn er leringen die aantrekkingskracht uitoefenen op mensen die naar eigen zeggen geestelijk ingesteld zijn en ook nu zijn die leringen gebaseerd op een openbaring die God aan een bepaalde persoon gegeven zou hebben. Ik breng hier een punt van algemene betekenis naar voren. Als ik het Nieuwe Testament goed begrijp moeten we een leer die gebaseerd is op de een of andere veronderstelde openbaring altijd met argwaan bezien.

De leer over de opname van de heiligen, die in eerste instantie als profetische boodschap werd gepresenteerd werd volgens Tregelles aanvaard door sommige mensen die op de conferentie van 1830 aanwezig waren, onder wie J. N. Darby.

B.W. Newton accepteerde deze leer echter niet en evenmin Robert Chapman en George Müller.

Veel mensen weten niet dat de leer niet algemeen werd aanvaard, zelfs niet in die kringen en dat er een scheiding der geesten plaatsvond. Alleen J.N. Darby en zijn volgelingen accepteerden hem, hoewel zij zich naderhand volkomen van Edward Irving distantieerden, toen deze begon te praten over tongentaal, visioenen, apostelen etc. Desondanks hield de leer van de opname van de gemeente stand tot de dag van vandaag.

Tot zover het citaat uit het boek van Dr. Lloyd-Jones.

Het eerder genoemde boek van Dave McPherson geeft nog veel meer informatie over wat u zo juist hebt gelezen. Zelfs de naam van de profetes is bekend.

De leer van de opname is vooral wijd verspreid geworden door de Scofield bijbel die in de voetnoten een ware propagandist van deze leer is. Jammer en ten onrechte, want buiten deze historische achtergrond informatie leert 1 Thes. 4:13-17 iets anders.

Daarover morgen meer.

Drs. C.A.E. Groot

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij