Aantekeningen bij de Bijbel: Efeziers 6:15

Efeziers 6:15

SV	En de voeten geschoeid hebbende met bereidheid van het Evangelie des vredes;
Steph	και υποδησαμενοι τους ποδας εν ετοιμασια του ευαγγελιου της ειρηνης
Trans.	kai ypodēsamenoi tous podas en etoimasia tou euangeliou tēs eirēnēs

Algemeen

Zie ook: Schoenen, Voet (lichaamsdeel), Vrede, Wapenrusting (Geestelijke)

Aantekeningen

Schoenen Romeinse soldaat

En de voeten geschoeid hebbende met bereidheid van het Evangelie des vredes;

Ook de schoenen zijn belangrijk voor een goede grip op de ondergrond, zodat je standvastig kan lopen, zo ook het evangelie van de vrede die zorgt dat er vastigheid is. De Romeinse soldatenschoenen hadden dat ook aan de onderkant allerlei ijzeren uitsteeksels zodat de soldaat een betere grip had op de ondergrond, zodat hij tijdens een gevecht niet kon uitglijden.
In het leger werden we altijd flink afgestraft, want we zouden wel eens infecties of schimmel kunnen oplopen. We moesten ervoor zorgen dat we schone sokken en goede schoenen (die vervelende "kistjes") aandeden. Niet alleen in een modern leger werd dit geadviseerd, ook bij de Romeinen droegen de soldaten goede schoenen. Vandaar dat Paulus in zijn brief aan de Efeziërs in het gedeelte over de Geestelijke Wapenrusting het heeft over "En de voeten geschoeid hebbende met bereidheid van het Evangelie des vredes;".

Schoen Romeinse soldaat

In deze Geestelijke Wapenrusting maakt hij een vergelijking van de christen met die van een soldaat die paraat staat en zeer waarschijnlijk had hij al opgemerkt dat veel christenen blotepoters waren. Mensen die niet zo bereid zijn om erop uit te gaan, liever in huis blijven met de blote voeten lekker voor de kachel, of 's zomers een beetje pootje baden aan het strand. Als deze christenen na de zoveelste oproep dan toch maar eens besluiten om iets te gaan doen, dan vinden ze het vreemd dat er zoveel tegenslagen en teleurstellingen zijn (de infecties en schimmels) en dat komt omdat ze zich niet goed hebben voorbereid.
Een dominee vertelde dat toen hij een jongen was en dit hoofdstuk van Paulus had gelezen, dat hij er zo door geroerd was dat hij ook die wapenrusting aan wilde doen en op pad gaan. Vol enthousiasme vertelde hij het zijn moeder. Die zei wil jij echt die wapenrusting aan doen? Wil jij echt je voeten schoeien met bereidheid? "Ja" zei hij vol trots. Nou antwoordde zijn moeder "ik heb het altijd zo druk, ga jij dan maar eerst eens je kamer opruimen!"