Zie hier voor een verklaring van de gebruikte coderingen.
Voor meer informatie: G. Abbott-Smith's A Manual Greek Lexicon of the New Testament (New York: Scribner's, 1922)
κολλάω, -ῶ (< κόλλα, glue), [in LXX chiefly for דּבק H1692;] 1. to glue or cement together. 2. Generally, to unite, to join firmly. Pass., to cleave to, join (oneself to): c. dat. pers., Mt 19:5(LXX), Lk 10:11 15:15, Ac 5:13 (but v. Field, Notes, 118) 9:26 10:28 (v. Field, 118) 17:34; τ. πόρνῃ, I Co 6:16; τ. Κυρίῳ, I Co 6:17; c. dat. rei, ἅρματι, Ac 8:29; τ. ἀγαθῴ, Ro 12:9; of sins joining together, ἄχρι τ. οὐρανοῦ, Re 18:5, of dust, Lk 10:11 (cf. τροσ-κολλάω).†Voor meer informatie: Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon (1940)
κολλ-άω,Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!