Zie hier voor een verklaring van de gebruikte coderingen.
Voor meer informatie: G. Abbott-Smith's A Manual Greek Lexicon of the New Testament (New York: Scribner's, 1922)
παλαιός, -ά, -όν (< πάλαι), [in LXX: Le 25:22 26:10, Ca 7:13 (14) (ישׁן H3462), Jos 9:4, 5, Je 45 (38):11 (בָּלֶה H1087), etc.;] old, ancient; opp. to νέος, καινός: οἶνος, Lk 5:39; διαθήκη, II Co 3:14; ἐντολή, I Jn 2:7; ζύμη, I Co 5:7, 8; ὁ π. ἄςθρωπος (for similar phrases, v. Westc., Eph., 68), Ro 6:6, Eph 4:22, Col 3:9; neut. pl., καινὰ καὶ π., Mt 13:52; of things not merely old, but worn by use (as Jos 9:4, 5, LXX), Mt 9:16, 17, Mk 2:21, 22, Lk 5:36, 37.†SYN.: v.s. ἀρχαῖος G744.
Voor meer informatie: Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon (1940)
πᾰλαιός, ά, όν,