G4694_σπιλάς
klip, rif
Taal: Grieks

Statistieken

Komt 1x voor in 1 Bijbelboeken.

Zie hier voor een verklaring van de gebruikte coderingen.

Woordstudie

spilas̱,
Bronnen

Lexicon G. Abbott-Smith

Voor meer informatie: G. Abbott-Smith's A Manual Greek Lexicon of the New Testament (New York: Scribner's, 1922)

* σπιλάς, -άδος, ἡ (on the gender in Ju, l.c., v. Mayor, Ju., 41), 1. poët. in cl., a rock or reef over which the sea dashes (Polyb., FlJ, al.). Metaph., of men whose conduct causes danger to others, Ju 12, R, txt. (but v. infr.). 2. In late writers = σπίλος (q.v.), a spot, stain; metaph., Ju, l.c., R, mg. (cf. Mayor, 41, but v. supr.).†

Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon

Voor meer informatie: Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon (1940)

σπῐλάς, άδος, ἡ,
  
__A rock over which the sea dashes (opposed to ὕφαλοι πέτραι in “Anthologia Graeca” 11.390 (Lucillius Epigrammaticus)), νῆάς γε ποτὶ σπιλάδεσσιν ἔαξαν κύματα Odyssea Homerus Epicus “Odyssey” 3.298; δοῦπον ἄκουσε ποτὶ σπιλάδεσσι θαλάσσης 5.401 (see. πάγος) ; ἐφ᾽ ὑψηλαῖς σπιλάδεσσι Sophocles Tragicus “Fragmenta” 371 (Lyric poetry) ; πλαγκταὶ σ. Apollonius Rhodius Epicus 4.932; σ. εἰν ἁλὶ πέτρη prev. author 3.1294 ; ῥεῖθρον ἀπὸ σ. Theocritus Poeta Bucolicus “Epigrammata” 4.6 : generally, slab, Sophocles Tragicus “Trachiniae” 678 ; ὧδ᾽ ὑπὸ τὸ σπιλάδος μέλαθρον, i.e. under this tombstone, Sammelb. 6160 (from Egypt) ; hollow rock, cave, Simonides Lyricus (?) 179.
__A.II as adjective, stony, or perhaps marly, i.e. γῆ, Theophrastus Philosophus “de Causis Plantarum” 2.4.4.

Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!


Mede mogelijk dankzij

TuinTuin