Samenvatting

Te downloaden via Delpher.

Recensie Aantekening bij de Bijbel

In dit boekje gaat ds. Rottenberg in op wat men ‘het Jodenvraagstuk’ noemt. In het voorwoord wijst hij erop dat het kruis van Jezus alleen in staat is om tegenstellingen en vijandschap te overwinnen. Hij richt zich tot orthodoxe en liberale Joden en tot medechristenen. Opvallend is hierbij dat hij de orthodoxe Joden oproept om hun geloof niet te verloochenen, maar juist door te dringen tot de kern ervan, de vervulling van Gods plan in Jezus.

Uitgebreid behandelt ds. R. de zonde en haar doorwerking. Aan het adres van het jodendom maakt hij het (zelf)verwijt dat het zich niet richt op zijn hoge, heilige bestemming, maar in het lagere blijft steken. Aan de geschiedenis van het Joodse volk zijn de hoogte van de schepping en de diepte van de val af te lezen. 

Uitgebreid worden getekend de heerlijke tijd van Gods beloften en zorg vanaf Abraham tot in het beloofde land en de tijd van de profeten die steeds terugriepen naar het begin, maar ook kwamen met de belofte van een Nieuw Verbond. Daarna wordt de verharding beschreven die het volk steeds kenmerkte en waar de goddelijke straf op volgde. Opvallend is hier het spreken in de wij-vorm: ‘nog blijft ons hart verhard’. De verharding vindt haar dieptepunt in de verwerping van de Messias, waar het Nieuwe Testament van spreekt. Toch blijft God trouw aan Zijn volk, als aan zijn echtgenote. Israël blijft verkozen tot het kindschap en zal eens in heerlijkheid herrijzen als nieuw volk met een nieuwe toekomst. Er wacht een gouden eeuw in het laatste der dagen en dit is de reden van het voortbestaan van het Joodse volk. Christenen die aan dit herstel twijfelen ondergraven voor zichzelf ook de grond van hun eigen aanneming door God.

Deze komende wederaanneming en het herstel van Israël zullen een zegen zijn voor de hele wereld, maar thans leven we nog in de fase van de vervulling van de tijd der heidenen. Er wordt door R. een diepe ontaarding gezien en een geest van boosheid die het bestaan ontwricht. Hier merken we dat ds. R. zinspeelt op het opkomend nazisme in zijn tijd: ‘het duizendjarig rijk van Satan’. Hij lijkt hier de catastrofe van de Tweede Wereldoorlog te voorzien, maar noemt ook het herstel dat er daarna zal komen, wanneer de zon der gerechtigheid opgaat. In eschatologisch perspectief wordt getekend hoe in de komende vernieuwing  het herstelde Joodse volk voorop zal gaan. Dat zal leiden tot een herstelde kerk en ook een herstelde wereld. Voor de kerk zal dan ook voor altijd duidelijk zijn dat ze bestaat als ‘in Israël ingelijfd.’ Tot haar eigen schade heeft de kerk dit tot nu toe vaak vergeten. Openheid bij Joden voor het geloof in de Messias die R. soms waarneemt, ziet hij als een voorbode van de komende vernieuwing. Deze vernieuwing zal groot en allesomvattend zijn: ‘leven uit doden’ (Rom. 11).

ds. Wim de Groot

Recensie

Boekinformatie

Bestellen

Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!